Historia Wczesnej Interwencji w Polsce

Pierwszy w Polsce Ośrodek Wczesnej Interwencji powstał w styczniu 1978 roku w odpowiedzi na zapotrzebowanie rodziców niepełnosprawnych dzieci, które wymagały wczesnej, wielodyscyplinarnej, kompleksowej i stałej opieki. Powstanie takiej placówki było dziełem współpracujących ze sobą teoretyków i praktyków różnych specjalności a podyktowane było troską o holistyczne podejście do dziecka niepełnosprawnego, terapii, rehabilitacji i jego rodziny.

Utworzenie Ośrodka było poprzedzone organizowanymi przez Sekretarz ZG TPD Krystynę Mrugalską turnusami rehabilitacyjnymi. Program turnusów odpowiadał potrzebom zgłaszanym przez setki rodziców, tzn. umożliwiał kontakt z zespołem składającym się z lekarza neurologa, psychiatry, fizjoterapeuty, logopedy, psychologa klinicznego. Rodzice otrzymywali kompleksową diagnozę oraz program terapeutyczny i wskazówki do jego realizacji.

Początkowo, od stycznia 1978 roku, rodzice wraz z dziećmi przyjmowani byli  przez specjalistów po południu w pomieszczeniach biurowych  ZG TPD. Jeszcze w tym samym roku OWI przeniósł się do Instytutu Psychiatrii i Neurologii. We wrześniu 1993 r. Ośrodek otrzymał własny budynek – w Warszawie, przy ulicy Pilickiej 21. Współorganizatorem Ośrodka, jego pracownikiem i wieloletnim dyrektorem była mgr Zofia Pakuła specjalista rehabilitacji i psycholog. W latach 2001 -2014 dyrektorem OWI była śp Monika Kastory – Bronowska.

Od początku swojego istnienia OWI udzielił pomocy kilkunastu tysiącom rodzin. Wypracował standard wielospecjalistycznej, kompleksowej pomocy dzieciom z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego i ich rodzin. Stał się on modelem wykorzystanym, nie tylko przy tworzeniu kolejnych Ośrodków Wczesnej Interwencji na terenie całego kraju, ale także innych placówek zajmujących się dziećmi niepełnosprawnymi nie związanych z naszym Stowarzyszeniem. Obecnie pomagamy ponad 1750 rodzinom w ciągu roku, z których około 500 dzieci tygodniowo uczestniczy w stałej terapii. Zespół pracowników  liczy 80 osób. Współpracujemy ze żłobkami, przedszkolami, szkołami i ośrodkami adopcyjnymi oraz opieką społeczną i poradniami.  Pracownicy merytoryczni OWI prowadzą zajęcia dydaktyczne ze studentami psychologii UW, pedagogiki APS, Wydziału Rehabilitacji AWF oraz prowadzą wykłady dla psychologów kształcących się do specjalizacji klinicznej. W Ośrodku praktyki studenckie odbywają przyszli psycholodzy, logopedzi, pedagodzy i fizjoterapeuci. Studenci tych kierunków mają możliwość przeprowadzania badań do prac magisterskich. Prowadzone są także badania  do prac doktorskich. Ponadto umożliwiamy odbywanie staży do specjalizacji psychologom oraz lekarzom do specjalizacji z neurologii i psychiatrii. Od września 2007 mamy wdrożony System Zarządzania Jakością ISO zgodny z wymogami normy PN-EN ISO 9001:2000.

Aktualnym dyrektorem Ośrodka (od 2015 r.) jest mgr Dorota Szumbarska- psycholog kliniczny.

Ośrodek Wczesnej Interwencji Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Szczecinie jako jeden z pierwszych w kraju w 1978 roku stworzył na poziomie europejskim pełen system wsparcia rodzin wychowujących dzieci przedwcześnie urodzone, z opóźnieniem psychoruchowym, wadami wrodzonymi, z niepełnosprawnością intelektualną.

Ośrodek zajmuje się wczesną rehabilitacją dzieci zagrożonych nieprawidłowym rozwojem psychomotorycznym, głównie z grupy wysokiego ryzyka ciążowo-porodowego, których rozwój psychoruchowy jest opóźniony lub nieharmonijny oraz wdrażaniem ich rodziców do jak najwcześniejszej, kompleksowej, wielodyscyplinarnej, skoordynowanej i ciągłej stymulacji rozwoju.

Ośrodek Wczesnej Interwencji jest placówką rehabilitacyjną dla dzieci w wieku 0-7 lat.

Zapewnia:

• wielospecjalistyczną i kompleksową diagnozę lekarską, psychologiczną, logopedyczną, pedagogiczną, ocenę stanu ruchowego dziecka
• wieloprofilowy program usprawniania obejmujący sferę intelektualną, ruchową, społeczną i emocjonalną
• kompleksową rehabilitację indywidualną i grupową, dostosowaną do rozwoju i możliwości dziecka
• wsparcie psychiczne rodziny
• wiedzę na temat przyczyn problemów i szczegółowe wskazówki co do sposobów usprawniania dziecka w warunkach domowych

Adres placówki:
Szczecin, ul. Rostocka 125

Rejestracja telefoniczna:
pon.: 13.00-17.00
wt.-pt.: 9.00-13.00

tel. 91 42 68 197, 91 42 68 198, wew. 104

Kierownik: Agnieszka Figiel

W roku 1983 Koło Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski w Kielcach rozpoczęło zajęcia rehabilitacyjno-integracyjne dla małych dzieci a w 1984 roku zorganizowano pierwszy turnus rehabilitacyjny w Karpaczu. W tym czasie z inicjatywy wiceprzewodniczącej koła Pani Marii Majewskiej został powołany Ośrodek Wczesnej Interwencji. Zajęcia manualne i terapeutyczne prowadzone były 2x w tygodniu w godz. 16.30-20.30. Ośrodek nie posiadał własnej bazy lokalowej a spotkania odbywały się gościnnie w innych placówkach np. przedszkolu specjalnym. Następnie ze względu na brak lokalu działalność ośrodka została zawieszona. W roku 1986 Przewodnicząca Koła Pani Zofia Frankiewicz rozpoczęła starania o jego pozyskanie. Mimo usilnych starań w Urzędzie Miejskim nie udało się rozwiązać tego problemu, natomiast poczynione zostały kroki w kierunku rozszerzenia działalności przedszkola specjalnego o szkołę życia. W tym okresie Koło Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski ściśle związane było z TPD w szczególności z Panem  Markiem Sceliną obecnym dyrektora MOPR w Kielcach.   Po roku 1993 i zmianie nazwy KPDSP na PSOUU wznowiono zajęcia które odbywały się w nowopowstałych WTZ- placówce miejskiej.  Przez ten okres OWI funkcjonował ze zmienną częstotliwością, zawieszając swoją działalność w różnych okresach co uzależnione było od możliwości pozyskania środków finansowych a zajęcia często odbywały się na zasadzie wolontariatu.

W roku 2002 zmarła Przewodnicząca Koła Pani Maria Sztechman a na nadzwyczajnym zebraniu sprawozdawczo-wyborczym w styczniu 2003r został wybrany nowy zarząd. Przewodniczącą została Pani Iwona Godek, która rozpoczęła intensywną pracę w kierunku pozyskania od miasta lokalu i utworzenia OWI działającego w systemie ambulatoryjnym 5x w tygodniu. Wymagało to bardzo dużego  wysiłku i zaangażowania oraz współpracy  z dyr. MOPR w Kielcach Panem Markiem Sceliną. Został nakreślony przez przewodniczącą system wsparcia podążający za potrzebami osób z niepełnosprawnością intelektualną od urodzenia.  W marcu 2004 roku Urząd Miasta przekazał parter budynku w którym funkcjonował  Dom Małego Dziecka.   Znaczącym argumentem tej lokalizacji był fakt iż  w  placówce tej znajdowały się również dzieci z różnymi niepełnosprawnościami, które mogłyby  korzystać z wczesnej interwencji prowadzonej przez Koło. Było bardzo mało czasu aby doposażyć placówkę w niezbędny sprzęt rehabilitacyjny, wyposażyć gabinety specjalistyczne itd.

Brakowało wielu podstawowych rzeczy  mimo że sporą część różnorodnych pomocy przekazał  dom dziecka.  Koło nie miało pieniędzy na ten cel.  Zaczęły się gorączkowe poszukiwania  możliwości pozyskania najróżniejszego sprzętu / krzesełek, biurek, stolików, szafek itp./ . Byliśmy wszędzie tam gdzie miejskie jednostki zmieniały lub likwidowały swoje wyposażenie , pomoc otrzymaliśmy także od czterech prywatnych osób dzięki którym udało się wymienić okna a także uzyskać bezpłatnie transport pozyskanego sprzętu. Trzeba się było bardzo spieszyć aby przygotować placówkę na przyjęcie pierwszych małych pacjentów ponieważ został podpisany kontrakt  NFZ.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Kielcach, w obecnym kształcie, powstał dzięki staraniom  Przewodniczącej Koła Pani Iwony Godek,

przy pomocy Pani Marzanny Wiśniewskiej która wniosła znaczący wkład w doposażenie ośrodka,

Pana Michała Stanka który przygotował kontrakt i zorganizował specjalistyczną kadrę a także

małżeństwa Anny i Ryszarda Stępniów rodziców Bartka z Zespołem Downa pomagających we wszystkich pracach porządkowych.

OWI został powołany z inicjatywy rodziców zrzeszonych w strukturach Stowarzyszenia, Aktem z dnia 10.12.1994 r. Decyzja o powołaniu weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 roku. OWI działał już wcześniej od 1985 roku, prawdopodobnie pod zarządem TPD. Zarejestrowany w księdze rejestrowej Wojewody Rzeszowskiego, jako zakład opieki zdrowotnej, OWI pod nazwą „Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, Ośrodek Wczesnej Interwencji, Diagnostyki i Rehabilitacji”. Obecnie OWI realizuje swe zadania wobec 549 dzieci, dane na dzień 31.12.2016 r.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Rzeszowie to placówka, w której dziecko ma szansę otrzymać wczesną i wielospecjalistyczną pomoc. Nasza oferta obejmuje diagnozę rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka, indywidualną i grupową terapię, różne formy stymulowania rozwoju oraz psychologiczne wsparcie dla rodziców. Specjalizujemy się w pomocy dzieciom w wieku 0-7 lat zagrożonym nieprawidłowym rozwojem, głównie z grupy wysokiego ryzyka ciążowo-porodowego, z wszelkimi zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, z upośledzeniem umysłowym, z zespołami genetycznymi, chorobami metabolicznymi, oraz ze sprzężonymi niepełnosprawnościami.

Dzieci są objęte kompleksową opieką:

• lekarzy specjalistów rehabilitacji medycznej;
• fizjoterapeutów – terapeutów metody NDT Bobath, metody Vojty, metody PNF, metody SI, terapeutycznej metody KinesjologyTaping;
• psychologów;
• logopedów – neurologopedów, surdologopedów
• pedagogów;
• terapeuty zajęciowego.

Ośrodek realizuje kontrakt zawarty z Podkarpackim Oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. Oferowana w ramach kontraktu z NFZ przez OWI pomoc jest bezpłatna.

Cele realizowane w stosunku do dziecka:

• poprawa stanu zdrowia i sposobu funkcjonowania
• zapobieganie występowania i/lub pogłębiania się nieprawidłowości rozwojowych
• wyzwalanie potencjału rozwojowego we wszystkich sferach
• pomoc w optymalnym wykorzystaniu możliwości rozwojowych
• pomoc w osiąganiu jak największej samodzielności i niezależności
• przygotowanie i umożliwienie funkcjonowania w grupie rówieśniczej
• przygotowanie i umożliwianie udziału w edukacji

Cele realizowane w stosunku do rodziców:

• pomoc w rozumieniu dziecka i jego potrzeb
• pomoc w zaspakajaniu potrzeb dziecka
• pomoc w nabywaniu kompetencji rodzicielskich
• umożliwienie udziału w programach stymulacyjnych i rewalidacyjnych
• pomoc w organizacji funkcjonowania rodziny

Jako wspomaganie działań OWI wobec dziecka, Koło utworzyło Niepubliczną Specjalistyczną Poradnię Wczesnego Wspomagania Rozwoju.

Poradnia jest niepubliczną placówką oświatową, której nadrzędnym celem jest wczesne wspomaganie rozwoju definiowane jako zintegrowany system oddziaływań profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczo-rehabilitacyjnych i terapeutyczno-edukacyjnych, których podmiotem jest małe dziecko, wykazujące nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym oraz jego rodzina.

http://www.psoni.rzeszow.pl

Ośrodek Rehabilitacyjno- Edukacyjno-Wychowawczy im. dr Marii Trzcińskiej -Fajfrowskiej jest pierwszą w Polsce placówką PSONI dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualna i dużymi deficytami ruchowymi. Ośrodek rozpoczął działalność w 1986 roku.

Założycielką i dyrektorem OREW była doktor Maria Trzcińska – Fajfrowska, kontynuatorem od 1994 do 1999 roku była dyrektor  mgr Zyta Jagosz obecnie dyrektorem jest mgr Justyna Szymiec.

Od początku działania Ośrodka postawiliśmy duży nacisk na profilaktykę i wczesne leczenie dzieci, dlatego też powołaliśmy przy działającej już placówce Punkt Wczesnej Interwencji (PWI), który w pierwotnej formie działał w soboty tzw. konsultacyjne. Ideą tego była pomoc dzieciom i ich rodziną w trudnej dla nich sytuacji, ale jednocześnie miało to być  miejsce gdzie znaleźliby oni wsparcie pomoc i wskazówki ,gdzie u siebie szukać pomocy. Zjeżdżali do Ośrodka ludzie poszukujący i rozwiązań pomocy z całej Polski, nie zawsze znaleźli to co szukali, cudownego leku na ich niewyobrażalny problem ,ale na pewno otrzymali wsparcie i kierunek dalszego działania.

Punkt Wczesnej Interwencji zapewnia:

• wielospecjalistyczną i kompleksową diagnozę lekarską, psychologiczną logopedyczną, ocenę stanu ruchowego dziecka;
• wieloprofilowy program usprawniania w sferze intelektualnej, ruchowej, społecznej i emocjonalnej dziecka;
• okresową ocenę programu i dostosowania go do rozwoju dziecka;
• wsparcie psychiczne rodziny.

Wczesna diagnoza i terapia jest szansą dla dzieci na lepsze, bardziej skuteczne pokonywanie trudności rozwojowych tak, aby mogły lepiej funkcjonować w różnych sytuacjach życiowych. Dla rodziców wczesna interwencja jest również szansą na zrozumienie potrzeb dziecka i zaakceptowanie trudnej sytuacji, jaką jest wychować dziecka z zaburzeniami rozwoju a często już z nieuniknioną niepełnosprawnością.

Zajęcia z dzieckiem obejmują usprawnianie ruchowe, rozwój mowy i innych sposobów komunikowania się, usprawniania wzroku, słuchu, stymulacji wielozmysłowej oraz umiejętności samoobsługi i funkcjonowania społecznego. Zajęcia z zakresu wczesnej interwencji prowadzą – lekarz, rehabilitant, psycholog, logopeda, i inni specjaliści w zależności  pod potrzeb dziecka, którzy tworzą zespół wczesnej interwencji. Zespół opracowuje program  kompleksowego i wielospecjalistycznego działania, zgodny z możliwościami i potrzebami dziecka.

Zarówno OWI jaki i PWI stanowią bardzo ważny element działania szeroko rozumianej rehabilitacji, która może niejednokrotnie zapobiec niepełnosprawności.

Ośrodek  Wczesnej Interwencji Poznańskiego Koła został powołany z inicjatywy Przewodniczącej Koła  śp. Honoraty Wójcickiej w 1987 roku. Siedziba Punktu mieściła się przy ulicy  Św. Trójcy 22  w Poznaniu, była to zarazem siedziba Koła. Ośrodek został uruchomiony  w oparciu o wzorce pracy ustalone przez Zarząd Główny  PSOUU. Statutowy cel działania  OWI to poprawa psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka zagrożonego niepełnosprawnością intelektualną.

Profil usług świadczonych przez placówkę to:

• rehabilitacja
• poradnictwo psychologiczne, logopedyczne, pedagogiczne specjalne.

Zatrudniono wykwalifikowaną kadrę w wymiarze 0,25 etatu oraz lekarza neurologa. Cały zespół diagnozował dzieci i udzielał porad medycznych. Punkt Wczesnej Interwencji  był przeznaczony dla dzieci opóźnionych w rozwoju psychoruchowym i niepełnosprawnych intelektualnie w wieku 0 – 7 roku  życia. Rodzice uzyskiwali wsparcie psychologiczne oraz wskazówki jak rehabilitować dziecko w warunkach domowych. Koło organizowało również turnusy rehabilitacyjno – szkoleniowe dla rodziców z dziećmi   niepełnosprawnością intelektualną w wieku przedszkolnym. Na turnusach zatrudniono  wykwalifikowaną kadrę specjalistów z różnych dziedzin. Celem ich była  pomoc rodzicom w zdobywaniu umiejętności rewalidacji własnego dziecka w warunkach domowych.

Punkt Wczesnej Interwencji PSOUU koła w Poznaniu został wpisany do rejestru Wojewody Zakładu Opieki Zdrowotnej Niepublicznych  Placówek Służby Zdrowia w roku 1995. W roku 1998  Punkt Wczesnej Interwencji zmienił nazwę  na Ośrodek Wczesnej Interwencji,   jednocześnie udało się  uzyskać możliwość  wynajęcia pomieszczeń przy ulicy  Św. SZCZEPANA 7A.  Zarząd Koła  pozyskiwał  fundusze na remont pomieszczeń oraz zakup wyposażenia. Kierownikiem Ośrodka została Pani Katarzyna Nowak-Kowalewska z  wykształcenia psycholog kliniczny. Placówka  rozszerzyła dni i godziny przyjmowania, co spowodowało  możliwość przyjmowania większej ilości dzieci. Każdy specjalista miał swój oddzielny gabinet. Udało się również wygospodarować dużą salę rehabilitacyjną i zatrudnić drugiego rehabilitanta. Dzieci były przyjmowane w systemie  konsultacyjnym  oraz w systemie zajęć stałych. Przyjmowano rocznie ok.150 dzieci.

W roku  2007 Kierownik  OWI  złożył ofertę na finansowanie Ośrodka przez NFZ i udało się otrzymać niewielki kontrakt, dzięki temu zwiększono etaty zatrudnionych specjalistów, godziny pracy Ośrodka i ilość przyjmowania małych pacjentów. W kolejnych latach udawało się zwiększać kontrakty, zatrudniano dodatkowych  specjalistów oraz przeprowadzone zostały remonty pomieszczeń, zakupiono dodatkowo pomoce dydaktyczne i sprzęt rehabilitacyjny.

Od roku 2013 decyzją Zarządu Kierownikiem  OWI została Pani Monika Tonder-Kasprzak. Ośrodek obecnie działa prężnie, jest czynny  codziennie od poniedziałku do soboty w godz. od 8,00-19,00. Poza kontraktem z NFZ Ośrodek jest finansowany z środków PFRON i  środków  z budżetu  Miasta Poznania. Kierownik pozyskuje dodatkowe środki na zajęcia grupowe, rehabilitacyjne na basenie oraz dogoterapię.

Obecnie zatrudniamy 8 osób na umowę o pracę,  2 osoby na umowę zlecenie, 3 osoby  na umowę o współpracę. Zatrudniamy kadrę o wysokich kwalifikacjach. Obecny Kierownik  motywuje zespół do podnoszenia swoich  umiejętności. Specjaliści dokształcają się i poszukują nowych metod rehabilitacji.

W  pracy z  dziećmi wykorzystywane są następujące metody w zależności od  potrzeb i możliwości dziecka:

• fizjoterapia – rehabilitacja neurofizjologiczna: z wykorzystaniem m. in:  NDT Bobath, PNF, Vojty,  Kinesiologytaping, FITS, Terapii Manualnej,       Masażu   Shantalla, Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbone, integracji sensorycznej;
• terapia logopedyczna/neurologopedyczna: z wykorzystaniem m. in: Metody Krakowskiej, alternatywnych metod komunikacji,  Ustno-twarzowej Terapii regulacyjnej Castillo-Moralesa, Kinezjologii Edukacyjnej Brein Gym,
• terapia psychologiczna z wykorzystaniem m. in: technik poznawczo-     behawioralnych, metod relaksacyjnych, arteterapii,
• terapia pedagogiczna z wykorzystaniem m. in:  integracji  sensorycznej,  Pedagogiki Marii Montesorii, Dotyku i Komunikacji Knill, Metody Dobrego Startu, Terapii Ręki,

 Cykliczne konsultacje wielospecjalistyczne – ich podstawowym celem jest ustalenie wstępnej oceny rozwoju psychoruchowego dziecka, obejmują   one  badania lekarza pediatry, lekarza rehabilitacji medycznej II  stopnia, oraz  ocenę psychologiczno-pedagogiczną, logopedyczno/neurologopedyczną i fizjoterapeutyczną. Oprócz prowadzenia indywidualnych zajęć z dzieckiem specjaliści sporządzają opinie psychologiczno-pedagogiczne.

W roku 2017  z rehabilitacji w OWI skorzystało 360 dzieci. W tym  część dzieci  korzysta z rehabilitacji  stałej. Od dwóch lat czynimy starania o zmianę lokalizacji, aby zyskać więcej pomieszczeń i  polepszyć komfort rehabilitacji  małych pacjentów, których ciągle  przybywa, a jak wiadomo wczesna interwencja jest bardzo ważna dla rozwoju dziecka.

Honorata Wójcicka /1929-2012/  z wykształcenia pedagog , matka córki Wisławy z niepełnosprawnością intelektualną, założycielka OWI i pozostałych placówek Koła w Poznaniu.  Działaczka społeczna, współtwórczyni ruchu rodziców osób z niepełnosprawnością intelektualną. W roku 1963 związała się z Komitetem Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski powołanym przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. W roku  1991  przeprowadziła rodziców przez zmiany organizacyjne w  wyniku których powstała samopomocowa organizacja pozarządowa Polskie Stowarzyszenie Na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym – Koło  w Poznaniu /obecnie PSONI/. Przewodnicząca Koła  w Poznaniu w latach 1983-2011. Członek Zarządu  Głównego w latach 1987 -1995. Za długoletnią działalność na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną zyskała uznanie  wielu organizacji, urzędów i instytucji. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim, Orderem Odrodzenia Polski i medalem KEN. Otrzymała odznakę honorową za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego oraz za całokształt działalności  na rzecz osób z niepełnosprawnością  intelektualną statuetkę  „Człowiek Wielkiego Serca”. Po zakończeniu pełnienia funkcji Przewodniczącej  Zarząd Koła podjął uchwałę o nadaniu tytułu „HONOROWEJ PRZEWODNICZĄCEJ’. Po Śmierci Pani Honoraty Wójcickiej Zarząd podjął Uchwałę o nadaniu Zastępczemu Domowi Rodzinnemu „Przystań” imienia Honoraty Wójcickiej. Pani Honorata Wójcicka miała ogromne serce dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Ośrodek Wczesnej Interwencji  jest najstarszą stałą placówką Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną w Gdańsku. Źródeł dzisiejszej koncepcji Ośrodka Wczesnej Interwencji  należy szukać  w rehabilitacyjnych turnusach wczesnej interwencji, które Komisja Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci  (TPD) organizowała od 1979 roku.

1994

Szklarska Poręba

Turnus 1983

Turnus_1983

Wśród wniosków, jakie były formułowane na zakończenie każdego turnusu , jeden powtarzał się  każdego roku: umożliwić  uczestnikom turnusu  choćby okresowe spotkania ze specjalistami. Wychodząc naprzeciw  tym potrzebom, począwszy od  października 1985 roku organizowaliśmy dla uczestników turnusów zajęcia stymulacyjne indywidualne i grupowe jeden raz w tygodniu, po południu, w gościnnych progach  przedszkola nr 69. Te cotygodniowe spotkania  cieszyły się bardzo dużą  popularnością i były zaczynem działań rodziców w kierunku organizacji instytucjonalnych form stymulacji w postaci przedszkoli specjalnych: Gdynia, Gdańsk,  Ośrodków Dziennego  Pobytu  – Gdynia oraz inicjatyw  zorganizowania  się – Tczew, Kościerzyna. Były również motywacją do artykułowania potrzeb i argumentem  w staraniach o powołanie pełnej placówki o charakterze diagnostyczno-rehabilitacyjno- terapeutycznym.

Nigdy nie prowadziliśmy badań dotyczących trafności i efektywności poszczególnych działań wczesno-interwencyjnych. Ocena tych działań przyszła do  nas po latach w sposób niesprowokowany przez nas i niezamierzony. Ocenę tę zawarła w swojej wypowiedzi  dla Przeglądu Oświatowego  jedna z matek, uczestniczka turnusu wczesno-interwencyjnego: „pierwszą kompetentną osobą, która podeszła do mnie po prostu na ulicy  i naprawdę mi pomogła, była Pani Halina Szymańska, doświadczona nauczycielka szkoły życia w Gdańsku Nowym Porcie.  Dzięki niej pojechaliśmy
z Michałem na wczasy dla dzieci specjalnej troski, które zorganizował gdański  Oddział TPD. Tam  potwierdziła się słuszność przyjętej przeze mnie linii postępowania. Po powrocie zaczęliśmy się uczyć piosenek, bawić się  korzystając z radiowych i telewizyjnych programów.   Mój syn pojmował świetnie o co chodzi , chętnie oglądał obrazki w książkach, domagał się  nazywania i opowiadania. Zauważyłam też, że  przejawia dużą indywidualność, wie czego chce – grać w piłkę, jeździć na rowerze czy pomagać w pracach domowych.  Kiedy nie wykazywał ochoty na uczestnictwo w zajęciach rytmiki dla dzieci upośledzonych, bez zastanowienia rezygnowałam z tego.”

Początki placówki sięgają lutego 1989 roku. Udało się zebrać grono specjalistów, którzy zdecydowali się, początkowo jeden raz w miesiącu, a  od września 1989 r. dwa razy w miesiącu podjąć pracę diagnostyczną, rehabilitacyjną i terapeutyczną.

Ośrodek Wczesnej Interwencji  powołała do życia  Komisja Pomocy Osobom  z Upośledzeniem Umysłowym  przy ZOZ nad Matką i Dzieckiem w Gdańsku, w godzinach popołudniowych. Do grona specjalistów służących dzieciom  i ich rodzicom należeli: lekarz neurolog i psychiatra dziecięcy,  psycholog, pedagog, logopeda i rehabilitanci.  Liczba dzieci  i rodziców szukających pomocy w OWI rosła. Nasze możliwości i zakres oferowanej pomocy szybko okazały się wysoce niewystarczające.  Rozeznanie  wielorakich potrzeb środowiska obejmującego szeroki obszar  województwa gdańskiego i ościennych rodziło konieczność  podjęcia energicznych starań, by wyjść  naprzeciw w tym potrzebom z dojrzałą, dostosowaną do rzeczywistych potrzeb koncepcją  pracy Ośrodka.  W okresie poprzedzającym  możliwość realizacji  zadań pracy Ośrodka w  nowej siedzibie, zwiększyliśmy częstotliwość pracy psychologa, logopedy i pedagoga  do spotkań cotygodniowych.

Od lutego 1992 roku Ośrodek Wczesnej Interwencji, dzięki  wspólnym, usilnym staraniom wszystkich zainteresowanych stron i przychylności władz  miejskich, wojewódzkich i samorządowych rozpoczął realizację  swoich  zadań  w ramach samodzielnej placówki w Gdańsku przy ulicy Tysiąclecia 13 A. Do dyspozycji  Ośrodek posiadał 400 m kw. budynku, który został wyremontowany i przystosowany do realizacji tych nowych zadań z budżetu miasta Gdańska.

Kadrę merytoryczną stanowił  zespół trzech lekarzy (neurolog, psychiatra pediatra i specjalista rehabilitacji), trzech psychologów,  trzech fizjoterapeutów, dwóch pedagogów mowy, jeden terapeuta zajęciowy – pedagog. Do realizacji  zadań przystosowano 2 gabinety  psychologiczne,  gabinet lekarski, logopedyczny, sale do kinezyterapii, basenik rehabilitacyjny,  gabinet terapii wielozmysłowej.

Na zajęcia uczęszczały dzieci z terenu Gdańska, Gdyni, Sopotu. Z konsultacji korzystały również dzieci spoza gminy Gdańsk, zagrożone niepełnosprawnością intelektualną lub niepełnosprawne intelektualnie , rodzice i rodzeństwo tych dzieci, środowisko w którym dziecko  uczestniczy (żłobek, przedszkole, szkoła, inne placówki) oraz instytucje i urzędy, w których rodziny mogły otrzymać pomoc i wsparcie.

Zadania podejmowane w stosunku do potrzeb dziecka:

• wielospecjalistyczna  diagnoza, w szczególności  porządkowanie  uzyskanych diagnoz, doświadczeń
  i opinii o aktualnych stanie dziecka i prognozie jego rozwoju;
• działania zmierzające do  poprawy rozwoju poszczególnych funkcji  dziecka;
• organizacja różnorodnych  działań praktycznych zmierzających do przygotowania dziecka do zajęć integracyjnych w placówkach masowych i środowisku lokalnym;

Zadania podejmowane  w  stosunku do rodziny:

• nauczanie postrzegania możliwości  i realnych potrzeb dziecka, stawiania mu realnych wymagań, pomoc w jego pełnej akceptacji;
• wdrażanie rodziców do stawiania wymagań służbom współpracującym nad stymulacją i rozwojem dziecka;
• pomoc w rozumieniu dziecka i jego potrzeb;
• pomoc w psychicznym uniesieniu problemu niepełnosprawności dziecka;

Formy pracy:

• wielospecjalistyczna diagnoza  stanu dziecka
• konsultacyjne formy  prowadzenia dziecka i rodziny, podejmowanie systematycznych szkoleń  dla profesjonalistów i rodziców w zakresie  form i metod rewalidacji oraz organizacji ruchu samopomocowego;
• wypożyczanie sprzętu rehabilitacyjnego, zabawek dydaktycznych  i książek;
• stymulowanie rozwoju dziecka  poprzez zorganizowane zajęcia terapeutyczno-rewalidacyjne indywidualne i grupowe;

Celem działań Ośrodka była  aktywizacja  rodziców do uczestniczenia w rozwoju dziecka, rozumienia  współpracy w realizacji programu rewalidacji i przystosowaniu do codziennego funkcjonowania  społecznego.

W pierwszych latach (od 1992 do 1998 roku ) Ośrodek przyjął  i skonsultował 1.595 dzieci, przeciętnie w każdym roku  około 60 dzieci wymagało  stałej pomocy w zakresie rehabilitacji i stymulacji rozwoju.  Pod stałą opieką  Ośrodka pozostawało 480 dzieci.

Rodzice dzieci będących pod opieką Ośrodka odczuwali  niedogodności związane  z odległością Ośrodka  od ich miejsca zamieszkania. Wspieraliśmy więc ich starania o uruchomienie  możliwości korzystania z  rewalidacji w środowisku lokalnym. Wspieraliśmy  znajdowanie warunków
i pozyskiwanie specjalistów  do realizacji tych zadań. I tak przy wsparciu pracowników OWI
w Gdańsku  powstały placówki w Rumi, Wejherowie, Starogardzie Gd., Kartuzach, Sierakowicach, Czarnej Wodzie,  Pruszczu Gdańskim, Tczewie i Elblągu.

Wspieraliśmy również staranina o realizację możliwości uczestniczenia  dzieci w grupach rówieśniczych  w żłobkach i przedszkolach.  W tym celu prowadziliśmy szkolenia dla opiekunek, wychowawców i nauczycieli dotyczące oferty programowej.

Dzisiejszy Ośrodek Wczesnej Interwencji i Wspomagania Rozwoju zachował swoje pierwotne założenia dotyczące misji  ,celu działania . Jednak  na skutek wielu zmian w sytuacji polityczno –gospodarczej w naszym kraju zmienił się sposób finansowania , poszerzyła oferta skierowana do rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym lub zagrożonym niepełnosprawnością ,zmieniła  baza lokalowa oraz przekrój podopiecznych zgłaszających się do wczesnej interwencji.

Tęsknimy za dawną atmosferą turnusów rehabilitacyjnych, bliskością, która towarzyszyła podczas wspólnych spotkań rodzinom i terapeutom, brakiem tak sformalizowanych procedur postępowania.

Nowa siedziba Ośrodka Wczesnej Interwencji i Wspomagania Rozwoju w Gdańsku, ul. Jagiellońska 11

Nowa siedziba Ośrodka Wczesnej Interwencji i Wspomagania Rozwoju w Gdańsku, ul. Jagiellońska 11

Nowa siedziba Ośrodka Wczesnej Interwencji i Wspomagania Rozwoju w Gdańsku, ul. Jagiellońska 11

Nowa siedziba Ośrodka Wczesnej Interwencji i Wspomagania Rozwoju w Gdańsku, ul. Jagiellońska 11

Działalność Ośrodka Wczesnej Koła PSONI w Zgierzu.  Powstał 01.09.1991 roku z inicjatywy przewodniczącej Zarządu Koła Bożenny Piotrowicz, był i jest jedynym ośrodkiem wczesnej interwencji w województwie   łódzkim. Obejmuje opieką dzieci zagrożone niepełnosprawnością, opóźnionych w rozwoju psychoruchowym i niepełnosprawnych z szerokim spektrum trudności i zaburzeń (m.in. z opóźnieniem intelektualnym, wadami genetycznymi, zaburzeniami ze spektrum autyzmu, zaburzeniami zachowania i emocji czy z niepełnosprawnością sprzężoną) oraz z innymi zaburzeniami w rozwoju psychicznym, w szczególności dzieci od urodzenia 7 roku życia oraz udziela wsparcia ich rodzinom.

Każdego roku w OWI udzielana jest pomoc dla około 450 dzieci a liczba ta systematycznie rośnie. Ośrodek od momentu powstania w 1991 objął opieką ponad 2.500 dzieci. W okresie 2006 do 2018 udzielił ponad 60 tyś. świadczeń w ramach poradni NFZ. Zaś corocznie w ramach programu PFRON udziela ponad 8500 godzin zajęć terapeutycznych.

OWI w Zgierzu jest specjalistyczną placówką wykonującą działalność leczniczą nieodpłatną, placówką ambulatoryjną, czynną przez 12 miesięcy w roku, od poniedziałku do piątku od 7.45 do 19.00 z możliwością pracy w soboty. Realizuje świadczenia:

• na podstawie kontraktów NFZ: Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży, Poradnia Logopedyczna, w ramach, których prowadzi: diagnoza i poradnictwo psychologiczne, psychoterapię indywidualną i rodzinną, diagnostykę i leczenie psychiatryczne, wielospecjalistyczne konsultacje dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu: pedagog, psycholog, logopeda, pediatra, terapię logopedyczną;
• na podstawie konkursów ze środków PFRON: Program Wieloaspektowej rehabilitacji dla dzieci od 0 do 7 r.ż. w ramach, którego prowadzi: fizjoterapię, terapię psychologiczną, terapię logopedyczną, terapię pedagogiczną, zajęcia grupowe metoda W. Sherborne, Trening Umiejętności Społecznych, terapię ręki, trening samodzielności, komunikację alternatywną i wspomagającą, sesje diagnostyczno konsultacyjne pary terapeutów z rodzicami, konsultacje kliniczne zespołu oraz konsultacje lekarza rehabilitacji medycznej;
• programów realizowanych ze środków samorządowych: Starostwo Powiatowe Zgierz, Urząd Marszałkowski, Urząd Miasta Zgierza w tym jako uzupełnienie: program rehabilitacji ruchowej, program terapii pedagogicznej i logopedycznej;
• programów realizowanych ze środków własnych Koła PSONI.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Zgierzu zgodnie ze Standardami Wczesnej Interwencji PSONI:

• realizuje wieloaspektową terapię i rehabilitację dziecka w zakresie medycznym, psychologicznym, logopedycznym pedagogicznym,
• prowadzi wsparcie i terapię rodziny
• zwraca uwagę na szersze środowiska w jakim funkcjonuje dziecko (dalsza rodzina, sąsiedzi, społeczeństwo, kontekst społeczno – kulturowy)
• realizuje działania ukierunkowane na integracje i wsparcie rodziców oraz promocje i współprace ze środowiskiem poprzez Klub rodziców Serduszko – powstały z inicjatywy rodziców OWI, organizację corocznie Dnia Rodziny i Pikniku Rodzinnego, wspólnych wycieczek i wyjść dla rodzin, grupowe zajęcia integracyjne dla dzieci i rodziców, grupę wsparcia dla rodziców,
• współpracuje z innymi instytucjami i organizacjami zaangażowanymi w terapię dziecka i rodziny
• prowadzi edukację bliższego i dalszego otoczenia dziecka
• realizuje działania profilaktyczne – monitoring rozwoju dzieci, upowszechnianie wiedzy na temat zaburzeń i możliwości terapii najmłodszych dzieci
• propaguje idee Wczesnej Interwencji oraz potrzeb terapii i trudności najmłodszych dzieci podczas m.in. organizowanych na terenie miasta i powiatu wydarzeniach kulturalnych, w tym m.in. prezentacja OWI podczas Jarmarku Zdrowia

Zakres i liczba prowadzonej terapii dopasowana jest do potrzeb i możliwości dziecka oraz posiadanych zasobów poradni. Zespół OWI pracuje pod superwizją i regularnie prowadzi konsultacje kliniczne.

Ośrodek Wczesnej Interwencji Koło PSONI w Zgierzu

ul. Długa 62, 95-100 Zgierz

Link do strony: http://www.psouu.miasto.zgierz.pl/

Historia wczesnej interwencji w Jaworznie zaczyna się wraz z powstaniem w mieście Koła Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w 1992 roku. Szczególne zasługi dla rozwijania idei wczesnej interwencji i tworzenia zorganizowanych form jej działalności należy przypisać Władysławowi Lichtańskiemu, wieloletniemu przewodniczącemu Zarządu Koła PSOUU w Jaworznie.

Początkowo działaniami z zakresu wczesnej pomocy dzieciom  o zaburzonym rozwoju lub zagrożonym niepełnosprawnością kierowała dr Małgorzata Matyja.

W formie wyodrębnionej placówki wczesna interwencja zaczęła funkcjonować od kwietnia 1994 roku, najpierw jako Punkt Wczesnej Interwencji przy Ośrodku Rehabilitacyjno – Wychowawczym w Jaworznie. Pierwszym kierownikiem PWI była dr Ewa Chrapek. W pierwszym półroczu swojej działalności, PWI objęło opieką 63 dzieci. Od samego początku głównym założeniem pracy z dziećmi była kompleksowość oddziaływań, dzięki czemu w jednym miejscu rodzice mogli uzyskać diagnozę neurologiczną dziecka, ocenę jego rozwoju fizycznego, umysłowego i emocjonalnego oraz dopasowaną do potrzeb rehabilitację.

Od 1995 roku placówka funkcjonuje już jako Ośrodek Wczesnej Interwencji, pod kierownictwem mgr Danuty Zielińskiej. Zatrudnia lekarza neurologa, ortopedę, fizjoterapeutów, masażystę, pedagoga, psychologa i logopedę – surdopedagoga. Liczba małych pacjentów, pozostających pod opieką Ośrodka systematycznie rośnie – w 1997 roku było to już 150 dzieci w wieku od 0 do 7 lat.

W latach 1998 – 2007 Ośrodkiem kieruje mgr Leszek Peca. Rokrocznie do Ośrodka zgłasza się coraz więcej dzieci z różnymi problemami rozwojowymi, jak np. opóźnienie rozwoju psychoruchowego, mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa i inne choroby genetyczne, upośledzenie umysłowe, wady wymowy. Są to dzieci z terenu miasta Jaworzna i kilku okolicznych miejscowości, gdyż nasz Ośrodek należy do nielicznych na tym terenie miejsc świadczących wielospecjalistyczną pomoc.

Od 2008 roku Ośrodkiem kieruje mgr Małgorzata Zięba. Placówka oferuje zindywidualizowane, kompleksowe podejście do każdego pacjenta, począwszy od wstępnej diagnozy lekarskiej, uzupełnianej diagnozą psychologiczną i logopedyczną, poprzez opracowanie programu rehabilitacji i wreszcie systematyczną, indywidualną terapię, różne formy stymulowania rozwoju, dostosowane do potrzeb konkretnego dziecka oraz psychologiczne wsparcie dla rodziców.

Ośrodek funkcjonuje codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach od 7.00 do 18.00.  Zatrudnia obecnie: lekarza neurologa dziecięcego, lekarza rehabilitacji medycznej, 7 fizjoterapeutów, 2 masażystów, neurologopedę, neurologopedę – surdopedagoga, psychologa, pedagoga i pielęgniarkę. W ostatnich latach z opieki Ośrodka korzysta rocznie ok. 650 dzieci.

Oferta placówki obejmuje rehabilitację ruchową, masaż leczniczy, terapię metodą integracji sensorycznej, terapię psychologiczną, logopedyczną i pedagogiczną.

Pracując z naszymi podopiecznymi, stawiamy sobie za cel przede wszystkim poprawę ich aktualnego stanu zdrowia i sposobu funkcjonowania, bądź też zapobieganie pogłębianiu się nieprawidłowości rozwojowych; pomagamy wykorzystywać naturalny potencjał rozwojowy dziecka tak, by mogło ono stopniowo osiągać jak największą samodzielność i niezależność, pozwalającą na uczestnictwo w życiu społecznym.

Równocześnie staramy się także wspierać rodziny naszych podopiecznych, pomagając w zdobywaniu kompetencji rodzicielskich, pozwalających lepiej rozumieć i zaspakajać potrzeby dziecka a także radzić sobie ze wszystkimi trudnościami, wynikającymi z faktu posiadania dziecka z niepełnosprawnością.

Władysław Lichtański (1937 – 2004), z wykształcenia inżynier, pracował w jednej z jaworznickich kopalń. Ojciec trójki dzieci, w tym jednego z niepełnosprawnością intelektualną. Poświęcił się pracy na rzecz osób niepełnosprawnych – znacząco przyczynił się do założenia i rozwoju Koła Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Jaworznie. Jako wieloletni przewodniczący Zarządu Koła powołał do życia cztery placówki: Ośrodek Rehabilitacyjno – Wychowawczy, Warsztat Terapii Zajęciowej, Ośrodek Wczesnej Interwencji i Środowiskowy Dom Samopomocy. Był wzorem zaangażowania w działalność społeczną.

W Krośnie od roku 1982 bardzo dynamicznie rozwija się ruch rodziców osób z niepełnosprawnością intelektualną. W odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie społeczne w 1992 roku z inicjatywy pierwszego Zarządu Koła PSONI w Krośnie powstało aż 5 placówek dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Działalność rozpoczął również Ośrodek Wczesnej Interwencji, który mieścił się w Krośnie, w budynku przy ulicy Powstańców Śląskich 16.

Wówczas w Zarządzie Koła pracowali społecznie : Pan Andrzej Janocha – Przewodniczący Zarządu, Pani Stanisława Kobak – Wiceprzewodnicząca, Pan Waldemar Stahl – Sekretarz, Pani Barbara Folta – Skarbnik. Duży wkład pracy w utworzenie placówki wnieśli również aktywnie działający rodzice : Pani Krystyna Zima i Pani Kazimiera Ziemiańska oraz Elektor Koła – Pani Joanna Janocha.

Waldemar Stahl Sekretarz Zarządu

Krystyna Zima Członkini Koła

Stanisława Kobak Wiceprzewodnicząca

Joanna Janocha Elektor

Andrzej Janocha Przewodniczący

Działania rodziców wspierali profesjonaliści, głównie lekarze, psychologowie, fizjoterapeuci. Wspólnie z nimi rodzice wdrażali założenia programowe wczesnej interwencji, korzystając z doświadczeń Ośrodka działającego przy Zarządzie Głównym Stowarzyszenia.  Pierwszym kierownikiem OWI została Pani Anna Leńska – psycholog, która w Ośrodku pracowała do roku 2015.

W grudniu 1994 r. Zarząd Główny formalnie powołał Ośrodek Wczesnej Interwencji w Krośnie, z uwzględnieniem kontynuacji jego pracy od roku 1992. W latach 2005 – 2007 OWI w Krośnie było rekomendowane do świadczenia usług  w ramach skoordynowanego, pilotażowego programu realizowanego z dzieckiem oraz jego rodziną w ramach pilotażu programu rządowego o nazwie „Wczesna wielospecjalistyczna, kompleksowa, skoordynowana i ciągła pomoc dziecku zagrożonemu niepełnosprawnością lub niepełnosprawnemu oraz jego rodzinie”.

W 2007 roku Ośrodek Wczesnej Interwencji zmienił lokalizację, i od tej pory działa w Potoku gm. Jedlicze. Działalność  OWI ma charakter konsultacyjno-terapeutyczny. Placówka obejmuje opieką najmłodszą grupę dzieci, które wymagają pomocy terapeutycznej, od momentu urodzenia do 7 roku życia, wcześniaki, dzieci z grupy ryzyka okołoporodowego oraz   z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Rocznie z pomocy ośrodka korzysta ponad 350 dzieci.

Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Gdyni zostało utworzone w 1992 roku.

Swoją siedzibę mieści w Gdyni przy ulicy Harcerskiej 4.

Na mocy Aktu Powołania przez Zarząd Główny PSOUU  z dniem 1 maja 1993 roku  swoją działalność rozpoczęło Dzienne Centrum Aktywności, które wówczas wynajmowało na kilka godzin, dwa razy w tygodniu pomieszczenia w żłobku mieszczącym się przy ul. Wójta Radtkego w Gdyni. DCA zmieniało swoje miejsce funkcjonowania jeszcze raz przenosząc swoją działalność w 1996 roku do otrzymanego od Gminy Miasta Gdynia budynku mieszczącego się przy ul.Harcerskiej 4, a w związku z trwającym remontem jednocześnie korzystając z wynajmowanych pomieszczeń w Szkole Specjalnej przy ul.Kieleckiej w Gdyni.

Na początku swojego istnienia kierownikiem  DCA była Pani Ewa Drzewucka , kolejnymi kierownikami placówki były Pani Alicja Gontarz, Jolanta Witen ( pełniła obowiązki kierownika ZOZ DCA do czasu powołania nowego kierownika ).

11 marca 2003 roku na stanowisko kierownika ZOZ DCA zatrudniono dr. Magdalenę Kownacką.

20 listopada 2003 roku ówczesny Zarząd PSOUU Koło w Gdyni podjął uchwałę o przekształceniu  ZOZ DCA na Ośrodek Wczesnej Interwencji, a Prezydium Zarządu Głównego PSOUU, 7 lutego 2004 r   uchwałą nr 47 powołało placówkę Ośrodek Wczesnej Interwencji jako placówkę Koła PSOUU w Gdyni. W marcu 2006 roku zmianie uległa nazwa na Niepubliczny Zakłada Opieki Zdrowotnej Ośrodek Wczesnej Interwencji

2007 rok okazał się rokiem przełomowym w Stowarzyszeniu. 12 marca w  Stowarzyszeniu rozpoczęło działalność Wczesne Wspomaganie Rozwoju (WWR), 7listopada  powołano Poradnię Rehabilitacyjną NZOZ OWI, aby 28 listopada otworzyć filię nr.1 Ośrodka Wczesnej Interwencji, mieszczącej się przy ul.Necla 11-13, w której prowadzona jest rehabilitacja dzieci w wieku od 0 do 2 lat z zaburzeniami wieku rozwojowego w ośrodku dziennym oraz lekarska ambulatoryjna opieka rehabilitacyjna dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia lub do zakończenia edukacji w Poradni Rehabilitacyjnej. 28 lutego 2012 roku Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Wczesnej Interwencji przekształcił się Centrum Rehabilitacji Ośrodek Wczesnej Interwencji. Kolejne lata niosą za sobą rozwój CR OWI , w 2013 roku powołana została Poradnia Logopedyczna, w 2015 wymiana doświadczeń z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną nr 3 w Gdyni zaowocowała powstaniem poradnika dla rodziców dzieci w wieku 0-6 lat mieszkańców Gdyni „Witaj na świecie maleństwo, w 2017 roku powołano nową komórkę- dział fizjoterapii dla dzieci oraz 1 września utworzono przy CROWI  ul.Harcerska 4  Przedszkolny Punkt Terapeutyczny „ JA SAM” i Niepubliczną Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną „OTIS”.

Obecnie dyrektorem CR OWI  jest dr. Magdalena Kownacka.

Usługi medyczne są świadczone w następujących formach: rehabilitacja dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego w ośrodku dziennym, rehabilitacja ogólnoustrojowa oraz poradnia rehabilitacyjna. W ramach rehabilitacji dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego prowadzona jest wczesna interwencja. Zatrudniony jest zespół specjalistów w składzie: lekarze specjaliści, rehabilitacji medycznej, lekarze specjaliści neurologii rozwojowej, fizjoterapeuci, logopedzi, psycholodzy, pedagodzy specjalni. W ramach rehabilitacji ogólnorozwojowej zatrudniony jest zespół specjalistów w składzie: lekarz rehabilitacji medycznej, lekarz specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu, fizjoterapeuci, psycholog, logopeda.

W CR OWI od kilku lat, rokrocznie odbywają się dla dzieci objętych opieką:

• pod hasłem „Terapii przez Zabawę” bale karnawałowe,
• obchody Dnia Dziecka , na terenie ośrodka pracownicy CR OWI z tej okazji wystawiają przygotowane przez siebie przedstawienie,
• od dwóch lat organizowany jest obóz rehabilitacyjno-wypoczynkowy.

40- lecie Wczesnej Interwencji w  Polskim Stowarzyszeniu na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną zbiega się z 25-leciem Wczesnej Interwencji w naszym gdyńskim Kole PSONI .

Obchody zaplanowano na drugą połowę 2018 roku, data nie została jeszcze dokładnie ustalona, być może, że zbiegnie się z otwarciem Przedszkolnego Punktu Terapeutycznego „JA SAM”.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Gorzowie Wlkp. został powołany 1 czerwca 1993 roku. Początkiem jego historii była niezgoda na brak pomocy dzieciom z niepełnosprawnością intelektualną, wówczas nazywanych „dziećmi specjalnej troski”. To dzieci z uszkodzonym ośrodkowym układem nerwowym.

Pomoc medyczna dla tej grupy dzieci ograniczała się do sporadycznych skierowań na rehabilitację w postaci zabiegów fizykoterapeutycznych, często niewykonalnych z powodu, że „pacjent nie wykonuje poleceń”. Wizyty w Poradni Neurologicznej ograniczały się do stawiania diagnozy, kolejne terminy były wyznaczane głównie z powodu objawów epilepsji i ordynowania leków w tym kierunku. Odbywało się to w trudnych warunkach ciasnej poczekalni, nieprzystosowanej do długiego oczekiwania z dziećmi często nadpobudliwymi.

Wiele rodzin udawało się w trudną podróż do Centrum Zdrowia Dziecka by potem, po potwierdzeniu dramatycznej diagnozy o poważnym zaburzeniu rozwoju dziecka, pozostawać bez adekwatnego wspierania tego rozwoju. Pozyskiwane z determinacją wizyty u neurologów w miastach uniwersyteckich bywały wieńczone dobrotliwym stwierdzeniem lekarza : „ z niego nic nie będzie, najlepiej oddać dziecko do placówki opiekuńczej”. Dla rodziców – przerażająca perspektywa wobec małego, bezbronnego dziecka , w którym jest – jak w każdym dziecku – potrzeba rozwoju i miłości. Wielu rodziców szukało pomocy u bioenergoterapeutów. Wszystko to było bezskuteczne.

Z udziałem znacznego wysiłku niewielka część rodziców zdobywała uczestnictwo w organizowanych w kraju turnusach rehabilitacyjnych. Były to jednak działania incydentalne.

Zaistniała więc potrzeba instytucjonalnego rozwiązania problemu stymulacji rozwoju dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. Drogą do spełnienia tych zamierzeń było zrzeszenie się rodziców – najpierw – w 1982 roku w Kole Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci, przerodzonym później w Koło Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.

Już u początku Koło zrzeszało ponad 300 osób – rodziców, opiekunów dzieci niepełnosprawnych intelektualnie oraz woluntariuszy. Analiza możliwości i warunków pozwoliła zarządowi  Koła podjąć intensywne starania o utworzenie  Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego. W wyniku wielu działań społecznych, w 1992 roku utworzyliśmy ORW.

Jednak od samego początku działalności Koła uwaga przewodniczącej zarządu Koła –  mgr Anny Wiszniewskiej – była skierowana na sprawę wczesnej pomocy dzieciom w wieku 0 – 7 lat, kiedy ta pomoc może być najbardziej skuteczna. Organizowane przez Koło turnusy rehabilitacyjne potwierdzały te potrzebę.

W owym czasie powszechny był brak specjalistów niezbędnych do tworzenia warunków wczesnej rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności nawiązaliśmy współpracę z panią mgr Ireną Radziwanowską, specjalistą rehabilitacji z licencją stosowania metody NDT (Neurodevelopmental Treatment) – terapii stosowanej w pracy rewalidacyjnej w szerokim spektrum zaburzeń rozwojowych dzieci. Ona to stała się spiritus movens Ośrodka Wczesnej Interwencji w Gorzowie Wlkp. Już wcześniej zainteresowana naszą misją uczestniczyła w spotkaniach organizowanych w ramach działalności Koła gdzie instruowała rodziców , jak postępować z dzieckiem w czynnościach opiekuńczych by stymulować poprawę jego funkcjonowania. Wkrótce zaprosiliśmy panią Irenę Radziwanowską do współpracy z zarządem w dziele organizowania Ośrodka Wczesnej Interwencji.

W 1993 roku w Gorzowie Wlkp. został uruchomiony OWI pod kierownictwem mgr Ireny Radziwanowskiej w oparciu o wzorce pracy ustanowione w Ośrodku prowadzonym przez Zarząd Główny Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.

Statutowy cel działania Ośrodka Wczesnej Interwencji to terapia mająca na celu poprawę psychoruchowego i społecznego rozwoju dzieci niepełnosprawnych lub zagrożonych niepełnosprawnością. Ówcześnie tą opieką objęte były dzieci w wieku 0 – 7 lat. Finansowanie tej działalności zapewniał Zarząd Główny PSOUU.

Do objęcia opieką Ośrodka przyjmowane są dzieci ze skierowania lekarza z następującymi schorzeniami: opóźniony rozwój psychoruchowy, niepełnosprawność intelektualna, mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, choroby nerwowo-mięśniowe, choroby genetyczne i metaboliczne oraz wady rozwojowe układu nerwowego.

Początkowo nasz Ośrodek mieścił się w małym pomieszczeniu przy Ośrodku Rehabilitacyjno-Wychowawczym. Szybko okazało się to miejscem niewystarczającym i w wyniku determinacji starań wielu osób pod egidą kierownika OWI uzyskaliśmy możliwość wynajęcia pomieszczeń w Międzyszkolnym Internacie obejmujących połowę piętra tego budynku. I znowu w drodze społecznej aktywności przystosowaliśmy uzyskaną część budynku do pracy. W odpowiednio przygotowanych gabinetach i godziwych warunkach przyjmowaliśmy dzieci. Zapewniliśmy stosowne warunki dla rodziców podczas gdy z dziećmi podejmowana była praca. Z cudem graniczyło pozyskanie właściwej kadry do pracy przy ogromnym w Gorzowie deficycie psychologów, logopedów, fizjoterapeutów, rehabilitantów. A jednak ukonstytuowaliśmy zespół osób o tych  specjalnościach oraz lekarza neurologa-pediatry udzielającego konsultacji i porad medycznych. Ten zespół był w pełni świadomy odpowiedzialności i specyfiki  postępowania z dziećmi  w ich początkowym okresie życia oraz współpracy z rodzicami dotkniętymi dramatem narodzenia się dziecka z niepełnosprawnością psychoruchową. Sukcesem był dokonany dobór osób odpowiednio wyszkolonych ale również o właściwych do tego rodzaju pracy predyspozycjach. Te wzorce profilów zawodowych i pożądanych cech pracowników stały się standardem w kompletowaniu i uzupełnianiu kadry pracowników OWI.

Już od początku działania OWI  ilość dzieci przyjmowanych w Ośrodku osiągnęła liczbę ponad 100. Nasza uwaga skierowana była również na dzieci spoza Gorzowa, którym trudniej o dotarcie do placówki i tym rodzinom oferowaliśmy dowóz pierwszym samochodem podarowanym Kołu przez przyjaciół z Francji. Tą praktykę  stosowaliśmy przez wiele kolejnych lat do czasu gdy większość rodziców była zmotoryzowana. W następnych latach dynamicznie zwiększała się ilość dzieci objętych opieką naszego Ośrodka osiągając liczbę od 250 do blisko 500.

Kolejnym kierownikiem OWI była pani mgr Maria Szubert, a następnym – mgr Wojciech Wasielewki, który sprawuje tę funkcję do chwili obecnej. Każdy z kierowników doceniał sprawę systematycznego dokształcania zespołu pracowników i poszukiwania nowych, jak najlepszych metod pracy. Zarząd Koła zawsze motywował do podnoszenia kwalifikacji i finansował ze środków Koła w całości bądź w części koszty studiów podyplomowych, udziału w szkoleniach, kursach, warsztatach, sympozjach i konferencjach.

Pod koniec 2000 roku zarząd Koła stanął wobec konieczności zwolnienia dotychczasowej siedziby  i podjął wynajem pomieszczeń udostępnionych przez Szpital w Gorzowie. Wiązało się to znowu z dużymi wydatkami na remont i odpowiednie przystosowanie gabinetów, sanitariatów i recepcji, również w aspekcie sprostania warunkom kontraktu na świadczenia z Narodowego Funduszu Zdrowia. Po kilku latach użytkowania tego obiektu, w 2007 roku zarząd ponownie stanął przed koniecznością znalezienia nowych pomieszczeń dla Ośrodka. Tym razem była to część parterowego budynku wynajętego nam przez Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki przy ul. Dekerta. Oznaczało to dla zarządu kolejne poszukiwanie sponsorów i pozyskiwanie środków na prace remontowo-budowlane i adaptacyjne. Teraz  Ośrodek dysponuje 12-toma gabinetami terapeutycznymi (w tym dwie duże sale), sanitariatami, recepcją, pomieszczeniem socjalnym, gospodarczym oraz archiwum.

Zarząd Koła ustawicznie pozyskiwał fundusze na wyposażenie Ośrodka w sprzęt do rehabilitacji, terapii logopedycznej i psychopedagogicznej , pomoce dydaktyczne i sprzęt komputerowy oraz na unowocześnianie posiadanego wyposażenia stosownie do rekomendacji specjalistów w poszczególnych profilach.

Obecnie w Ośrodku Wczesnej Interwencji zatrudnieni są psycholodzy, pedagodzy, logopedzi, fizjoterapeuci oraz w części wymiaru etatu lekarze specj. neurolog dziecięcy /rehabilitacja. W początkowych latach działalności zasoby finansowe Koła a również dostępność lekarzy pozwalały na zatrudnienie w formie umowy-zlecenia  takich specjalistów jak ortopeda-traumatolog, okulista, rehabilitant. Służyli oni konsultacją i stawianiem diagnozy, co było szczególnie  korzystne w przypadku dzieci przywożonych do Ośrodka z odległych od Gorzowa miejscowości.

W pracy z dziećmi wykorzystywane są następujące metody:

• fizjoterapeuci: metoda NDT – Bobath, ćwiczenia bierne, czynno-bierne i wspomagane, ćwiczenia    koordynacyjne i równoważne, ćwiczenia ogólnousprawniające, metoda Kinesiology Taping, metoda PNF, Poizometryczna Relaksacja Mięśnia, masaż leczniczy, metoda Integracji Sensorycznej, wieloprofilowa terapia manualna stóp, ćwiczenia z oporem.
• psycholodzy i terapeuci : metoda stymulacji wielozmysłowej, techniki relaksacyjno-wyciszające, techniki parateatralne, metoda behawioralna, metoda dobrego startu, metoda Knillów, metoda Dennisona, bajki terapeutyczne, program edukacji matematycznej prof. Gruszczyk-Kolczyńskiej, program rozwijający percepcję wzrokową M.Frostig, Terapia Zabawą J.Baran, metoda 18 struktur wyrazowych, metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
• logopedzi : Makaton – Program Rozwoju Komunikacji, usprawnianie aparatu artykulacyjnego, rozwijanie    sprawności językowej, metoda piktogramów, stymulacja rozwoju poznawczo-językowego, ustno-twarzowa terapia regulacyjna wg Randolfo Castillo-Moralesa, metoda wywoływania głosek, metoda przekształceń artykulacyjnych, Program Terapeutyczny „60 kroków” K.Bieńkowskiej, metoda symboli dźwiękowych.

Terapeuci, oprócz prowadzenia indywidualnych zajęć oraz grupowych zajęć z dziećmi sporządzają opinie psychologiczno-pedagogiczne oraz udzielają instruktaży i porad dla rodziców.

W wyniku systematycznej i konsekwentnej pracy zespołu specjalistów większość dzieci opuszcza nasz Ośrodek nie prezentując odchyleń w rozwoju psychomotorycznym. Natomiast u dzieci z dużymi deficytami neurologicznymi zauważalna jest stopniowa poprawa zarówno w sferze motorycznej jak i intelektualnej, a także w zakresie mowy, samoobsługi i kontaktów społecznych.

W ubiegłym roku Zarząd Koła utworzył wewnętrzną sieć komputerową łączącą OWI z  administracją Koła oraz Ośrodkiem Rehabilitacyjno-Edukacyjno Wychowawczym z włączeniem profesjonalnej ochrony danych co pozwoliło na wprowadzenie systemu elektronicznej dokumentacji medycznej i usprawnienie komunikacji .

W 2016 roku po raz pierwszy zespół pracowników wraz z dziećmi „wyszedł na ulice” biorąc udział w kolejnym już happeningu organizowanym przez Koło z okazji obchodów Dnia Godności Osoby z Niepełnosprawnością Intelektualną przedstawiając gorzowskiej społeczności specyfikę wczesnej pomocy dzieciom niepełnosprawnym.

Z perspektywy czasu , spisując tą historię, zadziwia mnie, jak wiele dobrej roboty dla ogromnej rzeszy dzieci i ich rodziców zostało wykonane przez tak nie wielkie grono ludzi.

Chwała im za to !

mgr Anna Wiszniewska

założycielka i przewodnicząca zarządu Koła w Gorzowie Wlkp., inicjatorka powstania OWI, obecnie wiceprzewodnicząca

Pierwszą placówką założoną w 1993 roku przez Koło PSONI w Jarosławiu był zlokalizowany przy ul. 3-go Maja 39 Ośrodek Rehabilitacyjno Edukacyjno Wychowawczy. Od samego początku w ramach OREW zaczął funkcjonować wydzielony Zespół Rehabilitacyjny, który oferował rehabilitację ruchową, terapię logopedyczną, psychologiczną i opiekę lekarską. Jak bardzo potrzebna była ta inicjatywa pokazała szybko rosnąca liczba rodziców zgłaszających się ze swoimi dziećmi po specjalistyczne wsparcie. W roku 2000 Zarząd Koła w Jarosławiu podjął uchwałę o wydzieleniu działalności skierowanej do najmłodszych dzieci powołując do życia Ośrodek Wczesnej Interwencji. Początkowo z wielospecjalistycznej, kompleksowej rehabilitacji w OWI korzystało każdego roku ponad 150 dzieci.  W latach 2005 – 2007 Ośrodek po uzyskaniu rekomendacji MENiS uczestniczył w rządowym programie pilotażowym: „Wczesna wielospecjalistyczna kompleksowa, skoordynowana i ciągła pomoc dziecku zagrożonemu niepełnosprawnością lub niepełnosprawnemu oraz jego rodzinie”.

W 2008 roku uzupełniając swoją ofertę Koło uruchomiło Niepubliczną Specjalistyczną Poradnię Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka. W tym czasie z pomocy obydwu skoordynowanych w działalności placówek korzystało rocznie już blisko 300 dzieci. Najnowszy rozdział historii pomocy małemu dziecku w Jarosławiu został napisany w 2016 roku, w którym po 2 letniej inwestycji dofinansowanej przez duńskie Fundacje Velux oraz PFRON oddane zostało do użytku nowoczesne Centrum Wspomagania Rozwoju Małego Dziecka przy ul. 3-go Maja 39.  W ramach Centrum funkcjonuje Ośrodek Wczesnej Interwencji, Niepubliczna Specjalistyczna Poradnia Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka oraz jest realizowany cykliczny projekt PFRON „Kompleksowa rehabilitacja dzieci niepełnosprawnych w Ośrodku Wczesnej Interwencji PSONI Koło w Jarosławiu”.

Jarosławskie Centrum obejmuje obecnie  wsparciem ponad 400 dzieci w wieku od urodzenia do 7 roku życia z zaburzeniami wieku rozwojowego, zagrożone niepełnosprawnością bądź z niepełnosprawnością w tym intelektualną, z zespołami genetycznymi, metabolicznymi oraz sprzężonymi niepełnosprawnościami.

Wsparcia udziela zespół specjalistów przygotowanych do pracy z najmłodszymi dziećmi w oparciu o standard Wczesnej Interwencji Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Pracą zespołu kieruje Małgorzata Mituś.

W historii obecnej Centrum jest nie tylko miejscem udzielania specjalistycznych, kompleksowych usług, jest także ośrodkiem propagującym i prowadzącym działania mające na celu aktywne, włączające dziecko z niepełnosprawnością i jego rodzinę uczestniczenie w życiu grupy, środowiska i społeczności lokalnej.

Centrum Wspomagania Rozwoju Małego Dziecka

3 Maja 39A
37-500 Jarosław
tel.16 621 03 97

https://www.facebook.com/CWRMD/

 Ośrodek Wczesnej Interwencji

e-mail: owi@psoni-jaroslaw.org.pl

Niepubliczna Specjalistyczna Poradnia Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka

e-mail: nspwwrd@psoni-jaroslaw.org.pl

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Olsztynie, w ramach struktury Stowarzyszenia, funkcjonuje od 1993 r. Pomysłodawcą powołania do życia OWI  była Pani Stanisława Kurowska, przewodnicząca Zarządu olsztyńskiego Koła PSOUU. OWI  był drugą placówką Koła PSOUU w Olsztynie.

W tamtych latach rządowy system oświaty i służby zdrowia nie wspomagał osób głębiej  niesprawnych intelektualnie ze sprzężeniami, nie prowadził dla nich odpowiednich placówek. Byli więc poza edukacją ( bez ich zgody zwalniani z obowiązku szkolnego), poza rehabilitacją i terapią.

W 1992r. Pani Stanisława Kurowska opracowała ,,Program normalizacji warunków życia osób z niepełnosprawnością intelektualną w Olsztynie”.

Program ten przewidywał utworzenie sieci placówek zabezpieczających  potrzeby osób z niepełnosprawnością intelektualną od urodzenia aż do śmierci. Jedną z nich jest właśnie Ośrodek Wczesnej Interwencji. Program ten był inspiracją dla urzędników różnego szczebla w województwie do działań na rzecz osób niepełnosprawnych i dostrzegania ich potrzeb.

Od września 1990r. działał już Ośrodek Rehabilitacyjno-Wychowawczy, który zapewniał podopiecznym z Olsztyna i gmin ościennych  kompleksową, wielospecjalistyczną pomoc.  Pani Stanisława Kurowska uruchomiła OWI  z myślą o dzieciach pochodzących z miejscowości znacznie oddalonych od Olsztyna, których rodzice nie byli w stanie codziennie dowozić dzieci do ośrodka, a także olsztyńskich dzieciach do lat siedmiu, nie uczęszczających na zajęcia do ORW. Miała także na uwadze zagubionych, zdezorientowanych rodziców, szukających wówczas pomocy dosłownie wszędzie:  u lekarzy- od których nie zawsze można było otrzymać skierowanie do dalszego leczenia, od uzdrowicieli, bioenergoterapeutów, zielarzy, radiestetów, kręgarzy itp. Z chwilą otwarcia OWI, rodzice już podczas jednej wizyty mogli otrzymać wsparcie od grona specjalistów. Poza tym mieli okazję spotkać innych rodziców z podobnymi problemami, co skutkowało nawiązaniem znajomości, przyjaźni, nie czuli się już wyobcowani. Początek lat dziewięćdziesiątych to tłumne przyjazdy rodziców ze swoimi dziećmi z całego województwa, a często i z sąsiednich województw, do chwili otwarcia placówek w Nidzicy, Ostródzie, Biskupcu, Dobrym Mieście, Iławie.

Ośrodek Wczesnej Interwencji obejmuje opieką dzieci z różnymi niepełnosprawnościami i opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym od urodzenia do 7 roku życia. Celem Ośrodka jest stworzenie  warunków wczesnej diagnozy, rehabilitacji i stymulacji rozwoju psychoruchowego dzieci oraz  postępowanie wspierające w stosunku do ich rodzin. Ośrodek działa w systemie konsultacyjnym  w oparciu o pracę wielodyscyplinarnego zespołu specjalistów: lekarza rehabilitacji, neurologa, psychiatry, psychologa, logopedy, pedagoga, muzykoterapeuty.

Realizacja wczesnego wspomagania rozwoju w Ośrodku Wczesnej Interwencji odbywa się podczas indywidualnych spotkań rodziców i dziecka  ze specjalistami.  W trakcie spotkań specjalista prowadzi terapię oraz udziela konsultacji rodzicom. Rodzice dowiadują się jak  mają postępować z dzieckiem w domu.  Po spotkaniu rodzice otrzymują  na piśmie  wskazówki do pracy w domu, opracowane przez zespół specjalistów. Obecnie spotkania w OWI  odbywają się w  soboty.

Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy organizuje także wczesne wspomaganie rozwoju od chwili wykrycia niepełnosprawności do czasu podjęcia nauki w szkole. Obejmuje ono oddziaływania profilaktyczne, diagnostyczne, rehabilitacyjne oraz terapeutyczne mające na celu wszechstronną stymulację rozwoju psychoruchowego i społecznego dziecka.

Ośrodek Wczesnej Interwencji z inicjatywy przewodniczącej Koła Eugenii Peda rozpoczął działalność w dniu 06.10.1993 roku a powołany została przez Zarząd Główny uchwałą z dnia 10.12.1994.

Sprawy organizacyjnie i funkcję kierownika powierzono dyrektorowi Środowiskowego Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczeg Iwonie Peda-Zioła. OWI powstał na bazie osobowej i lokalowej ORW .Funkcjonował w godzinach popołudniowych w każdą środę.

Zajęcia, w których brali udział rodzice obejmowały również konsultacje:

• psychologiczne,
• logopedyczne,
• pedagogiczne,
• usprawniania ruchowego wraz z metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
• porady socjalno-prawne.

Rodzice otrzymywali wsparcie psychiczne, mieli możliwość wypożyczania sprzętu rehabilitacyjnego, dydaktycznego oraz literatury fachowej i filmów instruktażowych.

Działalność OWI sięgała trzech powiatów: kolskiego, konińskiego i tureckiego.

W pierwszych latach korzystało do 40 dzieci.

Obecnie Ośrodek Wczesnej Interwencji wskutek braku stałego finansowania prowadzi działalność na bazie projektów składanych w jednostkach samorządu terytorialnego. W związku z czym zakres działalności zmniejszył się o porady prawno-socjalne i zmniejszyła się częstotliwość zajęć i konsultacji -1 raz w miesiącu.

Maksymalna ilość dzieci to 12.

Eugenia Peda jest współtwórczynią Koła Pomocy Dzieciom z Upośledzeniem Umysłowym TPD przekształconego w PSOUU. W latach 1991-2002 przewodnicząca i vice-przewodnicząca Koła, zaś od 2003 roku Honorowa Przewodnicząca Stowarzyszenia. Jest inicjatorką i współtwórcą wszystkich placówek Stowarzyszenia w Kole: OREW, WTZ i OWI.

Doceniona za  działalność społeczną wcześniej przez TPD, PCK Towarzystwo Rozwoju Rodziny odznakami, nagrodami, dyplomami. Za działalność na rzecz niepełnosprawnych poprzez tytuły,, Zwyczajna-Niezwyczajna TVP”, ,,Człowieka Roku Województwa konińskiego”, odznaki honorowej Za zasługi dla rozwoju Miasta Koła” i medal Miasta Koła oraz Powiatu do Srebrnego Krzyża Zasługi przyznanego przez Prezydenta RP. Na wniosek ZG PSOUU.

Ośrodek powołano do życia w 1994 roku, na parterze budynku przy ulicy Słowackiego 21C. Prezesem PSONI Koło w Mikołowie od początku istnienia do dnia dzisiejszego jest Pan Lech Marschall. Do dyspozycji pacjentów oddano 8 pomieszczeń: 4 gabinety do rehabilitacji oraz 4 gabinety do terapii psychologiczno – logopedyczno – pedagogicznej.

Ośrodek Wczesnej Interwencji zgodnie ze Statutem, jest placówką przeznaczoną dla dzieci w wieku od urodzenia do ukończenia 7go roku życia. Realizuje świadczenia medyczne na rzecz dzieci zagrożonych nieprawidłowym rozwojem oraz dzieci o zaburzonym rozwoju psychomotorycznym, na postawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Cele i zadania Ośrodka Wczesnej Interwencji określone w Statucie, wypełniane są w sposób ciągły przez cały rok kalendarzowy. Obszarem swojego działania obejmuje miasto i gminę Mikołów oraz gminy sąsiednie. W promieniu 15 kilometrów od Ośrodka nie ma innej tego typu placówki państwowej ani niepublicznej, działającej w sposób niekomercyjny, w której dzieci mogą skorzystać nieodpłatnie z kompleksowej rehabilitacji, terapii i konsultacji lekarskich.

Liczba pacjentów

W ciągu jednego roku kalendarzowego z pomocy Ośrodka korzysta prawie 700 dzieci, a w skali jednego miesiąca jest to 300 dzieci. Większość zgłaszających się pacjentów pozostaje u nas w terapii przez jakiś okres czasu bądź stale, korzystając z zajęć z częstotliwością 1-2 razy w tygodniu. Przez 24 lata działalności z Ośrodka skorzystało przeszło 4,5 tysiąca pacjentów. Tyle kartotek skatalogowano w archiwum placówki.

Zakładając Ośrodek w 1994 roku, nie przewidywano, że potrzeby będą tak duże.

Liczba świadczeń – realizacja kontraktu z NFZ

Świadczenia dla pacjentów realizowane są na podstawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Jednostką rozliczeniową jest dzień zabiegowy. Dla swoich podopiecznych Ośrodek Wczesnej Interwencji wykonuje rocznie prawie 12 tysięcy  osobodni (tj. dni zabiegowych).

Liczba personelu – zatrudnienie

Skład personelu merytorycznego Ośrodka tj. świadczący usługi dla małych pacjentów, to 20 pracowników w różnych formach zatrudnienia i współpracy.

W przeliczeniu na pełne etaty rozliczeniowe, przedstawia się to następująco:

• 5 etatów fizjoterapeutów
• 1etat logopedy
• 1etat psychologa
• 2,5 etatu pedagoga
• 1 neurolog dziecięcy
• lekarz rehabilitacji

Ośrodek Wczesnej Interwencji PSONI wpisał się na stałe w panoramę świadczeń zdrowotnych na terenie powiatu Mikołowskiego.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Lesznie rozpoczął swoją działalność 1.09.1995 roku. Pierwszym kierownikiem placówki został dr Penafil Fernando, który pełnił funkcję do 2002 r. Następnie Ośrodkiem kierowali kolejno: mgr Robert Giezek, Pani dr Marlena Knapczyk oraz Pan dr Marek Andrzejewski. Od 1.02.2006 r. Ośrodkiem kieruje Pani dr Beata Adamczak.

W placówce zajęcia są prowadzone przez zespół terapeutyczny, w skład którego wchodzą: lekarz specjalista rehabilitacji medycznej, fizjoterapeuci, psycholog, logopedzi, pedagodzy specjalni. W Ośrodku jest prowadzona rehabilitacja ruchowa wg metody NDT-Bobath, zajęcia logopedyczne (także w ramach Poradni), zajęcia pedagogiczne, psychologiczne oraz terapia SI.

Ośrodek zajmuje się rehabilitacją dzieci w wieku 0-18 lat. Terapią objęte są:

• dzieci zagrożone nieprawidłowym rozwojem psycho-motorycznym, przede wszystkim są to dzieci z grupą ryzyka ciążowo- porodowego,
• dzieci niepełnosprawne z szerokim spektrum zaburzeń: mózgowe porażenie dziecięce, wady genetyczne, stany po urazach czaszkowo-mózgowych, stany po przebytych infekcjach ośrodkowego układu nerwowego, dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Celem wieloprofilowego, indywidualnie dobranego programu usprawniania jest poprawa aktualnego funkcjonowania i rozwoju dziecka, zapobieganie pogłębieniu się niepełnosprawności rozwoju, tak by wykorzystując potencjał rozwojowy zapewnić dziecku maksymalną samodzielność i niezależność pozwalającą na uczestnictwo w życiu społecznym (koncepcja ICF).

W 2017 r. łączna liczba wizyt wynosiła 6476. Liczba pacjentów objętych leczeniem wynosi 111 dzieci.

PSONI Koło w Lesznie

Ośrodek Wczesnej Interwencji

ul. Starozamkowa 14A

64-100 Leszno

Punkt Wczesnej Interwencji został powołany przez Zarząd Koła  18 maja 1996 r. Jest pierwszym takim miejscem w Tarnowie, w którym prowadzi się szeroko rozumianą rehabilitację dzieci z zaburzeniami w zakresie rozwoju ruchowego i umysłowego (MPD, grupa ryzyka opóźnieniem psychoruchowym, zespoły genetyczne, zaburzenia ze spektrum autyzmu). Za okres decydujący w terapii wyżej wymienionych schorzeń uważa się pierwsze trzy lata życia dziecka, lecz największe efekty można  uzyskać w terapii rozpoczętej przed 6 miesiącem życia. Poza wczesnym podjęciem rehabilitacji, ważnym czynnikiem jest zachowanie kontaktu z matką oraz całą rodziną. Udział bliskich
w rehabilitacji pomaga w opanowaniu przez nich zestawu ćwiczeń, które mogą później kontynuować w domu, zapewniając dziecku poczucie bezpieczeństwa, ciepła i miłości. Ponadto podczas pobytu
w PWI rodzic ma możliwość uzyskania informacji na temat dziecka (przyczyn zaburzeń, perspektyw rozwoju, ewentualnych trudności wychowawczych, itp.).

Proponowany przez nas model pracy pozwala na objęcie dziecka opieką medyczną, rehabilitacyjną, psychologiczną i logopedyczną. W związku z tym współpracujemy z lekarzem neurologiem dziecięcym, pediatrą, psychiatrą kierującym na konsultacje do lekarzy innych specjalności, psychologiem, rehabilitantami, logopedami, terapeutami zajęciowymi. Specjalistyczna kadra prowadzi szereg świadczeń na rzecz dzieci i rodziców, które wchodzą w skład wczesnej, kompleksowej, skoordynowanej i ciągłej pomocy. Są to:

1. Badania (diagnostyczne i ewaluacyjne),
2. Terapia i rehabilitacja,
3. Porady, instruktaż dla rodziców dotyczący pielęgnacji, postępowania stymulującego dziecko, rehabilitacji, edukacji zdrowotnej,
4. Terapia i wsparcie psychologiczne dla rodziców, aby byli w stanie od początku nawiązać bliską więź ze swoim dzieckiem, zaakceptować go i nauczyć się budowania prawidłowych relacji interpersonalnych. Wizyty w Punkcie Wczesnej Interwencji dają rodzicom poczucie, że nie są sami, bo mają kontakt z innymi rodzicami, którzy przeżywają podobne problemy.

Codzienna praca i poszerzanie doświadczeń w tak innowacyjnym działaniu uświadamiają nam, że  wczesne działania stymulująco-rehabilitujące mają ogromne znaczenie, bowiem nie tylko poprawiają stan aktualny dziecka, ale przede wszystkim zapobiegają pogorszeniu się tego stanu oraz narastanie objawów zaburzeń, niejednokrotnie hamując rozwój schorzenia. Za podjęciem wczesnej diagnozy i stymulacji rozwoju przemawiają takie czynniki jak:

1. Wyjątkowo duża plastyczność układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju oraz związana z tym możliwość korekcji zaburzonych funkcji i kompensacji deficytów;
2. Możliwość zahamowania rozwoju wielu zaburzeń o postępującym przebiegu, a czasem nawet całkowitego zatrzymania niekorzystnych zmian;
3. Małe dzieci są bardziej podatne na stosowane wobec nich programy usprawniania, czynią również szybciej postępy;
4. Uczenie małych dzieci jest łatwiejsze, gdyż wiele zaburzeń narasta z wiekiem, utrudniając terapię i edukację;
5.  Rodzice małych dzieci mają więcej sił i zapału oraz są bardziej zaangażowani zarówno we współpracę ze specjalistami, jak i we własny udział w terapii;
6. Wczesne usprawnianie dziecka i kompensowanie deficytów nie dopuszcza do zaistnienia zaburzeń w procesie socjalizacji dziecka, nawarstwiających się kompleksów, które niejednokrotnie utrudniają kontakt z rówieśnikami;

Od początku działalności PWI podjęliśmy współpracę z:

1. Oddziałami patologii ciąży z uwagi na ryzyko urodzenia dziecka chorego przez pacjentki tego oddziału;
2. Ordynatorami oddziałów noworodkowych oraz administracją służby zdrowia, koordynującą pracę położnych i pielęgniarek i informującą o założeniach, celach
   i usługach diagnostycznych, terapeutycznych, rehabilitacyjnych, świadczonych przez PWI.

W związku z tym, że coraz więcej dzieci i rodziców zgłasza się do PWI, Zarząd podjął działania aby otrzymać większy budynek spełniający nasze potrzeby. W 2016 roku otrzymaliśmy budynek od Urzędu Miasta  w dzierżawę na 20 lat. Dzięki powiększeniu się powierzchni
i zwiększeniu liczby pacjentów w 2017 roku przekształciliśmy Punkt Wczesnej Interwencji na Ośrodek Wczesnej Interwencji.

http://www.psoni.org/

Początki Wczesnej Interwencji w Kamieniu Pomorskim sięgają roku 1998, kiedy to został oficjalnie zarejestrowany Ośrodek Rehabilitacyjno – Edukacyjno – Wychowawczy kamieńskiego Koła PSOUU.

Do powstania placówki przyczyniła się potrzeba zorganizowania wielokompleksowej opieki i edukacji dzieciom z niepełnosprawnością intelektualną i niepełnosprawnościami sprzężonymi. Był to mocny głos sprzeciwu i braku przyzwolenia opiekunów na wykluczanie ich dzieci z systemu edukacji oraz pozbawianie celowej terapii i rehabilitacji.

Dzięki ogromnej determinacji grupy rodziców dzieci niepełnosprawnych z terenu powiatu kamieńskiego, z przewodniczącą Zarządu Koła, Panią Jolantą Janik na czele, po dwóch latach walki o środki na remont przekazanego przez miasto lokalu, 01.09.1998 rozpoczął swą działalność OREW.

Wykonanie tego pierwszego kroku uruchomiło za sobą prawdziwą lawinę nowych potrzeb. Przybywało dzieci w różnym wieku, ze złożonymi problemami zdrowotnymi, jak również zagubionych rodziców, szukających wsparcia u różnych specjalistów. Ze względu na usytuowanie Stowarzyszenia – otoczonego gminami wiejskimi, o dużym stopniu bezrobocia i słabym skomunikowaniu postanowiono uruchamiać kolejne placówki a wychowankom zapewnić do nich bezpłatny dojazd.

W ten sposób od 2007 roku poszerzono profil działalności Ośrodka Rehabilitacyjno – Edukacyjno – Wychowawczego o prowadzenie Wczesnego Wspomagania Rozwoju.

Początkowo z zajęć korzystała jedynie niewielka grupa dzieci, stopniowo w miarę upowszechniania informacji o możliwościach skorzystania z bezpłatnego i kompleksowego wsparcia liczba ta rosła i obecnie wczesnym wspomaganiem objętych jest 53 dzieci z terenu powiatu kamieńskiego. Od 2010 roku korzystaliśmy z dodatkowych projektów organizowanych przez Urząd Marszałkowski w Szczecinie – Wczesna i kompleksowa diagnoza i rehabilitacja osób niepełnosprawnych, zwiększając nasze możliwości godzinowe udzielanego wsparcia.

Staramy się stale rozbudowywać swoją bazę lokalową i wyposażać ją w niezbędne sprzęty wspomagające terapię. Naszą ofertę dedykowaną najmniejszym wychowankom wzbogaciliśmy o zajęcia metodą Biofeedback, muzykoterapię, kynoterapię i hipoterapię oraz Trening Słuchowy Johansena.  Dbamy, aby nasza kadra systematycznie podnosiła swoje kompetencje merytoryczne, uczestniczyła w kursach i szkoleniach poświęconych tematyce wspierania rozwoju. Od wielu lat rehabilitację w ramach wczesnego wspomagania prowadzi uznany specjalista metody NDT- Bobath, dzieci konsultujemy także z terapeutką metody Vojty i Terapii Integracji Sensorycznej. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w indywidualnych opiniach o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju prowadzimy zajęcia z logopedą, neurologopedą, tyflopedagogiem i oligofrenopedagogiem, a rodzice mają zapewnione wsparcie psychologa.

Zyskując zaufanie środowiska lokalnego udało nam się nawiązać współpracę z lekarzami pediatrami, neonatologami i położnymi środowiskowymi, co znacząco skraca czas uzyskania wsparcia przez dzieci wymagające podjęcia szybkich działań – wcześniaków, dzieci z ciąż
i porodów powikłanych, dzieci z zaburzeniami napięcia mięśniowego. Również pracownicy socjalni oraz pracownicy placówek diagnostycznych kierują do nas dzieci których rozwój budzi wątpliwości. Niezwykle pomocne w docieraniu z informacjami o profilu naszej działalności jest  wsparcie lokalnych mediów. Systematyczne publikowanie ulotek informacyjnych czy artykułów o działalności WWR jak i całego Stowarzyszenia przynosi bardzo wymierne korzyści – trafiają do nas coraz młodsze dzieci a liczba dzieci starszych z opóźnieniem rozwoju psychoruchowego, pozbawionych dotychczasowego wsparcia znacząco spadła.

Dzięki stopniowemu poszerzaniu profilu działalności PSONI i uruchamianiu kolejnych placówek – Niepublicznego Przedszkola Integracyjnego, Szkoły Przysposabiającej do Pracy,  Warsztatów Terapii Zawodowej, Zakładów Aktywizacji Zawodowej i Środowiskowego Domu Samopomocy, na chwilę obecną możemy objąć wsparciem dziecko niepełnosprawne i jego rodzinę praktycznie od momentu jego urodzenia do późnej starości. To jednak nie koniec naszych planów na przyszłość – wciąż podejmujemy nowe wyzwania zmierzające do poprawy jakości życia osób niepełnosprawnych w naszym środowisku lokalnym.

Ośrodek Wczesnej Interwencji powstał 1 lutego 1998 roku przy Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym Koło w Kołobrzegu głównie dzięki środkom PFRON i Fundacji Polsko-Niemieckiej oraz prywatnym sponsorom jako stały punkt zorganizowanej opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym, zabezpieczający całokształt leczenia i jego ciągłość. Początkowo w ośrodku zatrudnionych było 3 rehabilitantów, psycholog i logopeda. Pierwszym kierownikiem została mgr Halina Piskorska-Siek.
W placówce istniała również możliwość konsultacji z lekarzem (spec. rehabilitacji)
w przypadkach wad rozwojowych układu nerwowego i narządu ruchu. Ćwiczenia prowadzono w 5 salach i dodatkowo w sali hydroterapii.

Od 2008 roku ośrodek wraz z innymi placówkami został przeniesiony do nowoczesnego budynku przy ul. Mazowieckiej 29.  Obecnie dysponujemy 10 salami,
w których prowadzona jest terapia i rehabilitacja. Zatrudniamy 3 fizjoterapeutów, magistra rehabilitacji, 3 logopedów, psychologa, terapeutę zajęciowego, specjalistę pediatrii i specjalistę rehabilitacji.

Jesteśmy jedyną tego typu placówką w powiecie i w okolicy. Podstawowym zadaniem i specjalizacją ośrodka jest wczesna diagnostyka zaburzeń rozwoju i rehabilitacja dzieci.

Ośrodek poprzez różne formy wspomagania rozwoju pozwala osiągnąć dzieciom jak największą samodzielność. Umożliwia również odkrywanie poczucia własnej wartości
i akceptację siebie, co jest podstawą do kształtowania się prawidłowej osobowości. Rodzicom daje wsparcie w prowadzeniu racjonalnej stymulacji rozwoju psychoruchowego dziecka, daje również możliwość do wzajemnego przekazywania sobie doświadczeń i poruszania wielu nurtujących problemów, co stanowi ważny czynnik psychoterapeutyczny.

Najważniejszym celem ośrodka jest zapewnienie wczesnej, wielospecjalistycznej, kompleksowej i ciągłej pomocy dziecku oraz ustalenie indywidualnego programu działania. Wsparcie udzielane jest poprzez:

•  porady rehabilitacyjne,
•  porady logopedyczne,
•  porady psychologiczne,
• terapię zajęciową,
• porady specjalisty pediatry i specjalisty rehabilitacji.

Najczęściej zgłaszane są dzieci z powodu:

• zaburzeń napięcia mięśniowego (asymetrie, wzmożone/obniżone napięcie mięśniowe),
• opóźnienia psychoruchowego,
• wcześniactwa,
• opóźnienia rozwoju mowy,
• nadpobudliwości psychoruchowej oraz niepełnosprawności sprzężonej.

Pracujemy cały rok i obejmujemy swoją opieką:

• dzieci w wieku 0-7 lat z zaburzeniami wieku rozwojowego,
• dzieci w wieku 0-15 lat z orzeczeniami o niepełnosprawności,
• dzieci w wieku 0-18 lat z wadami wymowy.

W Ośrodku Wczesnej Interwencji realizowane są następujące projekty:

1. Prowadzenie wczesnej, wielospecjalistycznej, kompleksowej i ciągłej pomocy dziecku niepełnosprawnemu oraz jego rodzinie – finansowany przez PFRON,
2. Rehabilitacja dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego – NFZ,
3. Ambulatoryjna Opieka Specjalistyczna – Poradnia Logopedyczna – NFZ.

Otrzymujemy również dofinansowanie z Urzędu Miasta Kołobrzeg oraz z Urzędu Gminy Kołobrzeg.

Ośrodek Wczesnej Interwencji, placówka  PSONI Koło w Mielcu, realizująca kontrakt zawarty z NFZ w zakresie rehabilitacja dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego w ramach zawierania i realizacji umów w rodzaju rehabilitacja lecznicza. Jest ośrodkiem rehabilitacji dziennej dla dzieci zagrożonych nieprawidłowym rozwojem,  niepełnosprawnością bądź niepełnosprawnych w tym z upośledzeniem umysłowym, dla dzieci  z zespołami genetycznymi, chorobami metabolicznymi oraz ze sprzężonymi niepełnosprawnościami.

Ze względu na rosnące zapotrzebowanie społeczne w 2001r. z  inicjatywy dwojga fizjoterapeutów Anny Łopaty (obecnej Pani Dyrektor OWI) i Sebastiana Boicetty oraz pomocy ówczesnej Pani Dyrektor OREW Joanny Szadkowskiej, która pełniła równocześnie  funkcję Wiceprzewodniczacej PSOOU Koło w Mielcu, przy pełnej akceptacji ówczesnej  Prezes Zarządu Głównego PSOUU Pani  Krystyny Mrugalskiej rozpoczął swoją działalność Punkt Wczesnej Interwencji, który mieścił się wówczas w budynku przy ulicy Łukasiewicza 1c. Działalność tej placówki miała charakter konsultacyjno-terapeutyczny. Placówka objęła swą opieką najmłodszą grupę dzieci, które wymagały pomocy terapeutycznej. Były to dzieci od momentu urodzenia do 7 roku życia- wcześniaki, dzieci z grupy ryzyka okołoporodowego, z asymetrią, z zespołami genetycznymi, MPD,  oraz z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Punkt Wczesnej Interwencji był rekomendowany przez MENiS w latach 2005 – 2007 do świadczenia usług w ramach skoordynowanego, pilotażowego programu realizowanego z dzieckiem oraz jego rodziną w ramach pilotażowego  programu rządowego o nazwie „Wczesna wielospecjalistyczna, kompleksowa, skoordynowana i ciągła pomoc dziecku zagrożonemu niepełnosprawnością lub niepełnosprawnemu oraz jego rodzinie”.

Placówka bardzo szybko zdobyła uznanie na rynku lokalnym, kompleksowa rehabilitacja i zaangażowany zespół terapeutów stał się jej atutem. Sukcesywnie przybywało dzieci potrzebujących wsparcia. Obszar działania znacznie się poszerzył poza obszar miasta i powiatu mieleckiego.

W czerwcu 2008 roku w oparciu o uchwałę Zarządu Głównego PSOUU zmieniona została nazwa placówki z Punktu Wczesnej Interwencji na Ośrodek Wczesnej Interwencji. Natomiast jesienią tegoż roku placówka zaistniała w nowych warunkach. Została przeniesiona do wyremontowanego i zmodernizowanego budynku po byłej szkole podstawowej przy ulicy Wojsławskiej 278 w Mielcu. Kierownikiem ośrodka została Pani  Barbara Bik, która pełniła funkcję do grudnia 2012roku. Po przeniesieniu do nowego budynku rozpoczął się okres dynamicznego rozwoju placówki. Od 2013 roku do chwili obecnej funkcję  Dyrektora OWI pełni Pani Anna Łopata.

Bazę lokalową doposażono w sprzęt niezbędny do prowadzenia specjalistycznych zajęć. Zatrudniono kolejnych specjalistów, aby móc otoczyć opieką nieustannie zwiększającą się ilość dzieci wymagających wczesnej specjalistycznej pomocy terapeutycznej jak i udzielić wsparcia psychologicznego ich rodzinom. Dotychczasową ofertę terapeutyczną wzbogacono o zajęcia z dogoterapii, hipoterapii, muzykoterapii, zajęcia metodą Biofeedback.

Przez wszystkie lata funkcjonowania, aż do końca 2017 roku placówka udzieliła pomocy konsultacyjno-terapeutycznej ponad  czterem tysiącom dzieci.

Ośrodek rozpoczął swoją działalność we wrześniu 2001r. Powstał dzięki staraniom rodziców – Członków przemyskiego Koła oraz zaangażowanym specjalistom, którzy widzieli bardzo duże potrzeby udzielania jak najwcześniejszego wsparcia i pomocy małym dzieciom.

Przemyskie koło PSONI od początku lat 90-tych czyniło starania o pozyskanie od samorządu budynku w którym mogłoby ulokować potrzeby wychowanków OREW i jednocześnie zacząć pomagać małym dzieciom. Pod koniec 2000 r. pojawiła się możliwość otrzymania budynku po byłej przychodni rehabilitacyjnej. Budynek wymagał kapitalnego remontu i po bardzo trudnych negocjacjach, trwających ponad pół roku, w lipcu 2001r Koło podpisało stosowną umowę, otrzymując prawo do nieodpłatnego użytkowania budynku przez okres 25 lat. W budynku wyremontowano 3/4 pomieszczeń i już we wrześniu 2001 r. zaczął tam funkcjonować Ośrodek Wczesnej Interwencji dla dzieci w wieku 0 – 7 lat.

OWI udziela wielospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych małym dzieciom zagrożonym nieprawidłowym rozwojem (głównie z grupy wysokiego ryzyka ciążowo-porodowego) oraz dzieciom z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, z niepełnosprawnością intelektualną oraz ze sprzężonymi niepełnosprawnościami. Prowadzi postępowanie terapeutyczno-edukacyjno-profilaktyczne w stosunku do ich rodzin.

Od samego początku z Ośrodkiem Wczesnej Interwencji w Przemyślu jest związana fizjoterapeutka mgr Małgorzata Dańczak-Maksym, inicjatorka powstania i od 17 lat kierownik placówki. Od 2008 roku Członek PSONI Koło w Przemyślu, a od 2011r sekretarz Zarządu PSONI Koło w Przemyślu. Wszechstronne wykształcenie, a co za tym idzie pełny profesjonalizm, zaangażowanie, empatia i wrażliwość to główne cechy Pani Małgorzaty Dańczak-Maksym.

Specyfika palcówek prowadzonych przez nasze Stowarzyszenie wymusza na menadżerach kumulację bardzo różnorodnych cech, od umiejętności negocjacyjnych, zarządczych (konkurencyjny rynek usług medycznych), poprzez wiedzę i umiejętności zawodowe po umiejętności psychologiczne wynikające z potrzeb szerszego wsparcia rodziców i rodzin dziecka chorego. Kompleksowe programy wsparcia realizowane prze Stowarzyszenie dodatkowo predestynuje osoby z większą niż u przeciętnego człowieka potrzebę szacunku godności i akceptacji, tak bardzo specyficznej grupy naszych podopiecznych.

OREW w Biskupcu zajmuje się wczesną interwencją i wczesnym wspomaganiem rozwoju dziecka od 2005 roku. Wówczas weszliśmy w Pilotażowy Projekt Wczesna Wielospecjalistyczna Kompleksowa Skoordynowana i Ciągła Pomoc Dziecku Zagrożonemu Niepełnosprawnością lub Niepełnosprawnemu i jego Rodzinie. Programem objęto dzieci od 0 do 7 roku życia. Uzyskali oni pomoc Zespołu Specjalistów: psychologa, logopedy, neurologopedy, pedagoga specjalnego (oligofrenopedagoga), tyflopedagoga, surdopedagoga. W programie pracowała pielęgniarka – specjalistka ds. dzieci i młodzieży oraz fizjoterapeuci, w tym specjaliści: NDT Bobath i Bobath Baby, PNF, Vojty, Integracji Sensorycznej, Masażu Shantala. W skład Zespołu weszli także lekarze specjaliści: specjalista rehabilitacji leczniczej, specjalista neurologii dziecięcej, specjalista medycyny rodzinnej (pediatra), specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży.

W tym czasie weszliśmy też w prace nad Projektem „Dobry Kontakt”, który realizowany był przy Kuratorium Oświaty w Olsztynie jako odpowiedź na potrzeby placówek specjalnych i integracyjnych w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju. Liderem zespołu była pani Jadwiga Trochimczyk, która przeprowadzała cykl zajęć z rodzicami i kadrą merytoryczną przedszkola integracyjnego w Morągu, OREW-u w Nidzicy i Biskupcu.

Obecnie wczesną interwencją i wczesnym wspomaganiem dziecka objętych jest ok. 80 rodzin dzieci z zaburzonym rozwojem. Świadczymy wysoki poziom usług rehabilitacyjno – terapeutycznych. W skład zespołu wchodzą specjaliści, którzy posiadają przygotowanie i doświadczenie w pracy z dziećmi z zaburzonym rozwojem. Kadra merytoryczna i medyczna stale pogłębia swoją wiedzę i kwalifikacje, by w porę zapobiegać powstawaniu bądź pogłębianiu się niepełnosprawności.

Dzieci objęte programem:

• uzyskują jak najwcześniejszą pomoc w korygowaniu nieprawidłowości w rozwoju i zapobieganiu powstawania dysfunkcji rozwojowych a rodzice uzyskują wskazówki do prawidłowego postępowania z dzieckiem w domu,
• wcześniej zdobywają sprawności w zakresie samoobsługi,
• stają się bardziej sprawne ruchowo, dojrzalsze poznawczo i emocjonalnie,
• uzyskują gotowość do przebywania w nowym środowisku, łatwiej nawiązują kontakty rówieśnicze,
• są lepiej przygotowane do rozpoczęcia systematycznej nauki w szkole.

Ośrodek Wczesnej Interwencji w Nidzicy, ul. Krzywa 9 został powołany przez Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia na Rzez Osób z Upośledzeniem Umysłowym w dn. 16 lutego 2006 r. Uchwałą nr 35.

W dn. 13 lipca 2006 r. Decyzją Wojewody Warmińsko – Mazurskiego został wpisany do rejestru zakładów opieki zdrowotnej pod numerem księgi rejestrowej 28-00836.

Starania o powołanie OWI podjęte były co najmniej 3 lata wcześniej włączając Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Nidzicy w program pilotażowy i w programy realizowane przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Działania o utworzenie OWI podejmował Zarząd Koła PSOUU w Nidzicy, którego przewodniczącą była Ewa Katarzyna Gałka.

Kierownikiem Ośrodka Wczesnej Interwencji została wybrana Małgorzata Chmielewska, która kierowała Programem Pilotażowym – „Wczesna, wielospecjalistyczna, kompleksowa, skoordynowana i ciągła pomoc dziecku zagrożonemu niepełnosprawnością lub niepełnosprawnemu i jego rodzinie”. Była także członkiem grupy programu „Dobry Kontakt” przy Kuratorium Oświaty w Olsztynie, który powstał w odpowiedzi na potrzeby placówek kształcenia specjalnego i integracyjnego, wczesnego wspomagania rozwoju i wczesnej interwencji.

Do pracy zatrudnialiśmy wykwalifikowaną kadrę medyczną – specjalistę neurologii dziecięcej i psychiatrii dziecięcej oraz rehabilitacji medycznej z Olsztyna.

Rehabilitanci po wyższych studiach ukończyli specjalistyczne kursy NDT-BOBATH, NDT-Bayby oraz inne niezbędne specjalizacje (pedagodzy, logopedzi, neurologopedzi, psychologowie kliniczni).

Ośrodek Wczesnej Interwencji posiadał rekomendację międzyresortowego zespołu do spraw koordynacji zadań wynikających z programu rządowego.

Niepubliczna Poradnia Wczesnego Wspomagania Rozwoju „Lolek” Polskiego Stowarzyszenia  na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną  Koło w Lublinie rozpoczęła działalność 1 lutego 2013 r. W bieżącym roku – Roku Wczesnej Interwencji obchodzi swoje piąte urodziny. Jednak działania na rzecz dzieci z niepełnosprawnościami prowadzone z inicjatywy Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Lublinie podejmowane były od samego początku istnienia Koła, czyli od ponad 50 lat. Działacze stowarzyszenia zaczynali jeszcze w strukturach Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i byli inicjatorami między innymi utworzenia pierwszego w mieście przedszkola specjalnego, które działa do dziś już jako placówka samorządowa.

Wraz z możliwością realizowania zadań wczesnego wspomagania rozwoju (wwr) pojawił się pomysł utworzenia Poradni, której organem prowadzącym byłoby stowarzyszenie. Psycholog Aleksandra Wnuk oraz przewodnicząca – Małgorzata Batorska skorzystały z cennych rad niezapomnianej wieloletniej dyrektor OWI na Pilickiej w Warszawie – Moniki Kastory-Bronowskiej i została powołana Niepubliczna Poradnia Wczesnego Wspomagania Rozwoju „LOLEK” w Lublinie. Początkowo w jednym małym pomieszczeniu odbywały się zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju dla 5 dzieci. Po 5 latach działalności z wwr w „LOLKU”  korzysta 70 dzieci, a zajęcia są prowadzone w 3 salach terapeutycznych i 2 salach przedszkolnych. W międzyczasie bowiem obok poradni został uruchomiony Punkt Przedszkolny „LOLEK”, w którym mamy 15 dzieci. Organem prowadzącym punktu przedszkolnego jest również stowarzyszenie.

W Poradni pracuje 8  doświadczonych terapeutów: 2 psychologów, 2 pedagogów specjalnych, 2 neurologopedów i 2 fizjoterapeutów oraz konsultujący lekarz rehabilitacji. W przedszkolu zaś zatrudniamy: 2 nauczycieli, 2 asystentów nauczycieli oraz 5 specjalistów realizujących zajęcia indywidualne w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Poradnia i punkt przedszkolny nazwę swą zawdzięczają dwóm bardzo ważnym dla małych i dużych Polaków bohaterom.

 Pierwszy z nich to oczywiście Karol Wojtyła – święty Jan Paweł II, który nazywany był w dzieciństwie Lolkiem. Każdy dorosły, każdy wielki człowiek najpierw jest dzieckiem. W dzieciństwie kształtują się ważne cechy i umiejętności. Również dzieci z niepełnosprawnościami powinny mieć dzieciństwo, w którym najbliżsi skupiają się nie tylko na ich trudnościach ale też na potencjale, z którym rodzi się każde dziecko. Matka małego Lolka – przyszłego papieża i świętego mówiła wszystkim, gdy spacerowała z nim po ulicach Wadowic, że to będzie wielki człowiek. Ta wiara w dziecko, w jego możliwości to motto naszej pracy z dziećmi i ich rodzicami.

Drugi ważny dla nas bohater pochodzi z popularnej od lat kreskówki. Lolek  jest  mniejszym z braci, często bywa zdominowany przez wyższego i sprawniejszego Bolka, ale dzielnie próbuje z nim konkurować, ma swoje pomysły i pomimo ograniczeń  cieszy się życiem, dobrze się bawi i rozwija.

Specyfika naszej placówki polega na zintegrowaniu działań terapeutycznych w taki sposób, aby pomimo różnorakich deficytów  (np. ruchowych lub poznawczych) dziecko mogło w pełni wykorzystać swój potencjał, który jest główną siłą napędową rozwoju każdego dziecka.

Wspomagając rozwój dziecka wykorzystujemy bogaty repertuar pomocy i metod edukacyjnych i  terapeutycznych. Bazując na długoletnim doświadczeniu terapeutów dostosowujemy metody do możliwości, wieku i zainteresowań dziecka. Konsultujemy rodzaj i przebieg wsparcia z rodzicami, bo to oni są dla nas cennym źródłem informacji i głównym partnerem w procesie wczesnego wspomagania rozwoju ich dziecka.

Aleksandra Wnuk – psycholog, założyciel i dyrektor  Poradni i Punktu Przedszkolnego „LOLEK”
PSONI Koło w Lublinie http://lublin.psoni.org.pl/